လင်မယားအဖြစ်ပြတ်စဲနိုင်သည့်နည်းအမျိုးမျိုး

ဆရာကြီးဦးမြပညာဒါနစာစဉ်၃အမှာစာ

စာမျက်နှာ၁၂နှင့်၁၃ 

မနုကျယ်ဓမ္မသတ်ဒသမတွဲပုဒ်မ၂၈ပါအဆိုအမိန့် ( စာရေးသူ၏ အမွေမှုများစာအုပ် ပုဒ်မ ၂၄ အောက်ခြေမှတ်စု၌အပြည့်အစုံဖော်ပြထားသည် ) ကိုလိုက်နာရန်မသင့်ကြောင်းဦးဧမောင်က တရားဝန်ကြီးဦးမြဘူးနှင့်မစ္စတာဒန်ကလေ(မြန်မာနိုင်ငံတရားစီရင်ထုံးများပေါင်းချုပ်များကို ပထမဆုံးပြုစုသူ )ပါဝင်သောခုံရုံးတွင်အကျယ်တဝင့်တင်ပြသည်။

ယခုအခါတရားလွှတ်တော်နှင့်ပြည်ထောင်စုတရားလွှတ်တော်ချုပ်တို့သည်တရားသူကြီးတဦးတည်းရုံးထိုင်ကာအယူခံမှုများကိုကြားနာဆုံးဖြတ်ခြင်းသည်ယခင်တရားလွှတ်တော်ယခင်တရားလွှတ်တော်ချုပ်နှင့်ယခင်တရားရုံးချုပ်(၁၉၆၂ မှ ၁၉၇၃ ခုနှစ်အတွင်းတည်ထောင်ခဲ့သည် ) တို့တွင်ကျင့်သုံးခဲ့သောကျင့်ထုံး ( practice ) မှသွေဖီဆောင်ရွက်ရန်သင့်မသင့်အလေးအနက်ဆင်ခြင်သင့်ကြောင်းစာရေးသူကလေးစားစွာတင်ပြဆွေးနွေးလိုပါသည်။

ခုံရုံးကဒေါက်တာဦးဧမောင်တင်ပြချက်ကိုနားဝင်ပုံပေါ်သည်။

 1940 RLR 831 ( 832 ) စီရင်ထုံးတွင် ဖော်ပြထားသည့်အတိုင်း 10 Ran 124 စီရင်ထုံးမှန်ကန်ခြင်းရှိမရှိသံသယရှိပုံကို 1940 572 ( FB ) စီရင်ထုံးစာမျက်နှာ ၅၇၂ မှ ၅၇၈ တွင် အကျိုးအကြောင်းအကျယ်တဝင့်ဖော်ပြပြီးအောက်ပါပြဿနာကိုစုံညီခုံရုံးဖြင့်အဆုံးအဖြတ်ပေးရန်တင်ပြသည်-

"As between the parent and the surviving spouse of a child who dies leaving no issue but who lived with his or her parent and whose property is in the possession or keeping of the parent , who is entitled to inherits such property under the Myanmar ( Burmese ) Buddhist Law ? "

1940 RLR 572 ( F B ) အမှုကိုတရားဝန်ကြီးချုပ်ပါဝင်သောစုံညီခုံးရုံးကကြားနာရာတွင်ဦးဧမောင်၏လျှောက်လဲချက်ကိုစီရင်ထုံးစာမျက်နှာ ၅၇၈ မှ ၅၈၁ တွင်သီးခြားဖော်ပြသည်။(စီရင်ချက်တွင်ဖော်ပြခြင်းမဟုတ်)

တရားဝန်ကြီးချုပ်၏ဆွေးနွေးချက်ကိုဦးဧမောင်ကအချက်ကျကျပြန်လည်လျှောက်လဲတင်ပြပုံကိုစီရင်ထုံးစာမျက်နှာ ၅၈၀ နောက်ဆုံးအပိုဒ်၌တွေ့မြင်နိုင်သည်။ 

ဦးဘဟန်၏လျှောက်လဲချက်ကိုစီရင်ထုံးစာမျက်နှာ ၅၈၁ တွင်ဖော်ပြထားသည်။

တရားဝန်ကြီးချုပ်၏စီရင်ချက်ကိုစီရင်ထုံးစာမျက်နှာ ၅၈၄ မှ ၅၈၈ တွင်လည်းကောင်း၊ကျန်တရားဝန်ကြီးနှစ်ဦး၏စီရင်ချက်တို့ကိုစာမျက်နှာ ၅၈၈ မှ ၅၉၁ တို့တွင်လည်းကောင်းတွေ့မြင်နိုင်သည်။

တရားဝန်ကြီးသုံးဦးမှာမြန်မာများမဟုတ်ကြသော်လည်းမနုကျယ်ဓမ္မသတ်ဒသမတွဲပုဒ်မ ၂၈ ပါအဆိုအမိန့်အပေါ် စီရင်ချက်ကိုယ်စီရေးပြီးမိမိတို့၏သီးခြားအမြင်များကိုဖော်ပြကြသည်။

ထိုခေတ်တွင်သခင်ဆိုသူကကျွန်ဆိုသူ၏အမှုကိုစီရင်ရာ၌မင်းတိုင်းကြေဆောင်ရွက်ခဲ့ကြသည်မဟုတ်။

အုပ်စိုးသူတို့သည်မိမိကိုယ်ကိုသခင်ဟုခေါ်ခဲ့သည်။

သခင်ဟုခေါ်မှသဘောကျသည်။

မြန်မာတို့ကမခံမရပ်နိုင်သဖြင့်သခင်အစည်းအရုံးများပေါ်လာပြီးကိုအောင်ဆန်းကမိမိကိုယ်ကို သခင်အောင်ဆန်းဟုခေါ်သည်အထိရင်နာဖွယ်ဖြစ်ရပ်ရှိခဲ့သည်မှန်သော်လည်းတရားစီရင်ရာတွင်ကျင့်သုံးခဲ့သောကြောင်းကျိုးပြတရားစီရင်ခြင်းတည်းဟူသည့်ကျင့်ထုံးကိုမူ ကောင်းမြတ်သောရှေးထုံးအဖြစ်လက်ခံကာကျင့်သုံးမြဲကျင့်သုံးရမည်သာဖြစ်သည်။

ယင်းကျင့်ထုံးတိမ်ကောစေသည့်ဘက်ကိုယိမ်းယိုင်တိုင်းအမှုသည်တို့၏မျက်နှာကိုမြင်ပြီး ဟန့်တားထားမှသာလျှင်တရားစီရင်ရာတွင်အမှန်ကိုဆုံးဖြတ်ရန်သာမကဘဲထိုသို့အမှန်တရားကိုစီရင်ကြောင်းအများမြင်စေရာသည်ဟူသောစီရင်ထုံးစာအုပ်များ၌ဖော်ပြဆော်သြထားသည့်ဆောင်ပုဒ်နှင့်ညီညွတ်ပေလိမ့်မည်။

တရားဝန်ကြီးချုပ်၏စီရင်ချက်အဆုံးစာပိုဒ် ( စာ ၅၈၈ ) တွင် ရှေ့နေခကိုတနေ့လျှင်ရွှေဒင်္ဂါး ၁၂ ကျပ်နှုန်းဖြင့် စုစုပေါင်း ၃၆ ပြား ( မှတ်ချက် ။  ။ ရွှေဒင်္ဂါးတပြား၏တန်ဖိုးသည်ငွေ ၁၇ ကျပ်နှင့်ညီမျှသည် ။ ) ပေးရန်သတ်မှတ်သည်ကိုထောက်ချင့်ပါကစုံညီခုံရုံးသည်လည်းတရားလွှတ်တော်ခုံရုံးနှင့်အားကျမခံစောဒကမှုကိုသုံးရက်တိုင်ကြားနာခဲ့ကြောင်းတွေ့မြင်နိုင်သည်။

စောဒကမှုတွင်နှစ်ဖက်သောရှေ့နေများမည်မျှပြည့်ပြည့်စုံစုံတင်ပြလျှောက်ထားသည်ကိုခန့်မှန်းနိုင်သည်။

 စုံညီခုံရုံးကလည်းပြဿနာကိုသုံးရက်တိုင်စိတ်ရှည်လက်ရှည်ကြားနာခဲ့သည်။

ထိုကောင်းမြတ်သောအစဉ်အလာများပျောက်ကွယ်သွားရန်မသင့်။