သားသမီးများကကျန်ရစ်သူမိဘအပေါ်အမွေဝေစုရလိုကြောင်းစွဲဆိုသောအမှုများမှာအမှတ်စဉ်၁၂၃နှင့်ပင်သက်ဆိုင်သည်။

 ဆရာကြီးဦးမြသင်ကြားပို့ချချက်များ

ဥပဒေပညာရှင်အကျော်အမော်ဒေါက်တာဧမောင်က(၁၉၇၀ပြည့်နှစ်ထုတ်)မြန်မာဗုဒ္ဓဘာသာတရားဥပဒေကျမ်းစာမျက်နှာ၁၁၃နှင့်၁၁၄တွင်၊သားသမီးများကကျန်ရစ်သူမိဘအပေါ်အမွေဝေစုရလိုကြောင်းစွဲဆိုသောအမှုများမှာအမှတ်စဉ်၁၂၃နှင့်ပင်သက်ဆိုင်သည်ဟုအောက်ပါအတိုင်းဝေဖန်ပြထားပါသည်-

“The right of an heir other than an Orasa or other child on remarriage of the surviving parent is stated in Digest 1 , 51 , 90 and 105 to be one to obtain his or her definite fractional shares as against other co-heirs and the right is transmissible to his or her heirs . The description of such a right as vested its just.

In Tun Tha v. Ma Thit ( 9 L . B . R . 56 ) the Privy Council held that a claim for the Orasa share was giverned by Article 123 of the Limitatiin Act . The same article of the Limitation Act was held applicable to a claim by a child or children on the remarriage of the surviving parent in U Tauk Ta v. Ma Ohn Yin ( 1939 R . L . R . 217 ).

The application of Article 123 does not offend against the rule in Ma Pwa Thin v. U Nyo ( 12 Ran. 409 ) that Article 123 " only applies where the suit is brought against an executor or an administrator or some other person legally charged with the duty of distributing the estate " , the parent clearly coming within the third head of persons against whom such a suit may be brought.

But in respect of suits for administration , other than against the parent in these circumstances , the proper article of the Limitation Act applicable is , as laid down in Ma Nyun v. Ma Chan Mya [ 1949 B . L . R . 420 ( H C ) ] , Article 142 or 144 in respect of immovables . Article 120 would appear to be appropriate for claims to moveables , forming part of the estate.”

ယင်းဝေဖန်ချက်သည်၊ 1948 B . L . R . 602 ( D . B . )စီရင်ထုံးနှင့်ညီညွတ်ပါသည်။

တရားရုံးချုပ်သည်၁၉၇၂ခုနှစ်၊တရားမပထမအယူခံမှုအမှတ်၄၃တွင်ဒေါက်တာဧမောင်​၏သုံးသပ်ဆွေးနွေးချက်ကိုဆင်ခြင်စဉ်းစားခဲ့ဟန်မတူပါ။

တရားရုံးချုပ်စီရင်ချက်ကိုစီရင်ထုံးပြုခဲ့ခြင်းလည်းမရှိပါ။

သို့ရာတွင်ဆုံးဖြတ်ချက်သည်၊ 12 Ran. 409(D.B.) စီရင်ထုံးနှင့်ညီညွတ်ပါသည်။