အယူခံကိုပလပ်လျှင်ရေစုန်ဆုံးဖြတ်ခြင်းဖြစ်ပြီး၊အယူခံကိုခွင့်ပြုလျှင်ရေဆန်ဆုံးဖြတ်ရခြင်းဖြစ်သည်

ဆရာကြီးဦးမြသင်ကြားပို့ချချက်များ

အထူးအယူခံမှုများမှာတချိန်ကပရီဗီကောင်စီ၊တရားလွှတ်တော်ချုပ်နှင့်တရားရုံးချုပ်(၁၉၆၂မှ၁၉၇၃ခုနှစ်ကုန်အထိတည်ထောင်ခဲ့သည်)တို့ကစီရင်ခဲ့သောအမှုများဖြစ်ကြရာ၊တရားရေးအကြံပေးများသည်အနည်းဆုံးတရားရုံးချုပ်တရားသူကြီးများ​၏ဥပဒေပညာအဆင့်အတန်းမှီမှသာလျှင်၊ကျေနပ်ဖွယ်ကောင်းသောတရားစီရင်ရေးစနစ်ဖြစ်ထွန်းမည်ဖြစ်ကြောင်း၊ကောင်းမြတ်သောမနသိကာရဖြင့်ဖော်ပြအပ်ပါသည်။

တရားရေးအကြံပေးများသည်စီရင်ချက်မူကြမ်းတွင်ဆိုင်ရာပြဌာန်းချက်များကိုဦးစွာရေးချပြီး၊ဆိုင်ရာအမှု​၏ဖြစ်ရပ်နှင့်ချိန်ထိုးအဖြေထုတ်လျှင်အမှားကိုမကျူးလွန်မိတန်ရာ။

1954 BLR ( SC )52တွင်ရည်ညွှန်းထားသော၊အတ္တနောမတိမိမိသဘောဖြင့်ဆုံးဖြတ်ခြင်း​၏ဆိုးကျိုးဖြစ်သည်။

စီရင်ထုံး​၏ခေါင်းစီးစီရင်ထုံးပေါင်းချုပ်များသာဖတ်သောတရားရေးအကြံပေးတို့သည်လည်း၊တရားလွှတ်တော်ချုပ်ကညွှန်ပြသောတရားစီရင်ရေးမူကိုသိရန်အကြောင်းမရှိ။

ထိုစကားရပ်ကိုဖတ်ရုံသာဖတ်ပြီး၊မြန်မာအဘိဓာန်အကျဉ်းချုပ်တွင်အဓိပ္ပာယ်ရှာဖွေရန်ပျက်ကွက်ပါကလည်း၊တရားရုံးများကလိုက်နာအပ်သည့်တရားစီရင်မှုမူကိုနှလုံးသွင်းမိမည်မဟုတ်။

တရားရေးအကြံပေးစနစ်ဖြင့်တရားစီရင်ခြင်း​၏အားနည်းချက်ကိုအထင်အရှားတွေ့မြင်နိုင်သည်။

တရားစီရင်ရာ၌အတ္တနောမတိဖြင့်ဆုံးဖြတ်သင့်သည်မဟုတ်။

ထုံးသာဓကကိုးကားကာဆုံးဖြတ်ရန်ဖြစ်သည်။

ထုံးသာဓကမရှိခဲ့လျှင်၊ကြောင်းကျိုးအခိုင်အမာဖော်ပြဆုံးဖြတ်ရန်ဖြစ်သည်။

သို့မှသာအမှုရှုံးသောအမှုသည်တို့သည်တရားရုံး​၏အဆုံးအဖြတ်အားကျေနပ်လက်ခံကြမည်ဖြစ်သည်ကိုတရားရေးအကြံပေးများဂရုပြုသင့်သည်။

1954 BLR ( SC )52(57)နှင့်1958 BLR ( HC )398( DB )စီရင်ထုံးအပေါ်သုံးသပ်သည့်1959 BLR 24(25)စီရင်ထုံးများပါအဆိုအမိန့်များကိုသတိမူကာ၊ကြောင်းကျိုးပြသောစီရင်ချက်များကိုရေးသားသင့်သည်။

အယူခံကိုပလပ်လျှင်ရေစုန်ဆုံးဖြတ်ခြင်းဖြစ်ပြီး၊အယူခံကိုခွင့်ပြုလျှင်ရေဆန်ဆုံးဖြတ်ရခြင်းဖြစ်သဖြင့်၊ထိုဆုံးဖြတ်ချက်နှစ်မျိုးကိုနှိုင်းယှဉ်ဖတ်ကြည့်ပါက၊ရေဆန်စီရင်ချက်ကကြောင်းကျိုးပို၍ပြရသဖြင့်အထိုက်အလျောက်ပို၍ခက်ခဲသည်ဟုဆိုနိုင်သည်ဖြစ်ပါလျက်၊ 6 Ran 142( PC )အမှုတွင်ထုံးပြုထားသောအယူခံမှုကို၊ပရီဗီကောင်စီကနှစ်ဖက်လျှောက်လဲချက်ကြားနာပြီးသည်နှင့်တပြိုင်နက်၊အယူခံဝင်သောရန်ကုန်ဟိုက်ကုတ်လွှတ်တော်​၏အဆုံးအဖြတ်ကိုပယ်ဖျက်မည်ဖြစ်ကြောင်းချက်ချင်းဆုံးဖြတ်ချက်ချမှတ်နိုင်သည်မှာ၊ပရီဗီကောင်စီ​၏ကျွမ်းကျင်မှုကိုညွှန်ပြသည်ဖြစ်၍၊မျက်မှောက်ခေတ်ဥပဒေပညာရှင်များလေ့လာသင်ခန်းစာယူသင့်ပါသည်။

ထိုသို့အဆုံးအဖြတ်ချက်ချင်းချနိုင်သည်မှာဖြစ်နိုင်ပါ့မလား။

ပြီးစလွယ်ဆုံးဖြတ်ချက်ဖြစ်လေရော့သလားဟုသို့လောသို့လောတွေးစရာရှိပါသည်။

စီရင်ချက်သည်စီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၁၄၄တွင်စ၍၁၆၈တွင်ဆုံးသည်။

စာမျက်နှာ၂၄မျက်နှာအပြည့်ရှိသည်။

ယခုထုတ်ဝေလျက်ရှိသောစီရင်ထုံးများ​၏စာတမျက်နှာတွင်ပါသောစာကြောင်းရေအတိုင်းပရီဗီကောင်စီ​၏စီရင်ချက်ကိုဘာသာပြန်လျှင်အနည်းဆုံးစာမျက်နှာ၃၅ကျော်မည်။

၂၀၁၃ခုနှစ်စီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၄၃(စာကြောင်းရေအများဆုံးပါသောစာမျက်နှာ)တွင်စာကြောင်းရေ၂၂ကြောင်းရှိပြီး၊ပရီဗီကောင်စီစီရင်ချက်စာမျက်နှာ၁၆၇တွင်စာကြောင်းရေ၃၆ကြောင်းရှိသည်ကိုတွေ့ရသည်။

စာမျက်နှာ၃၀ကျော်သောစီရင်ထုံးမျိုးမျက်မှောက်ခေတ်စီရင်ထုံးများတွင်တွေ့ရခဲသည်။

ပရီဗီကောင်စီစီရင်ထုံးသည်၂၄စာမျက်နှာရှိခြင်းကပင်၊ဖြစ်သလိုရေးထားသောစီရင်ချက်မဟုတ်နိုင်ကြောင်းသက်သေခံလျက်ရှိသည်။

အမေကျော်ဒွေးတော်လွမ်းကာပရီဗီကောင်စီစီရင်ထုံးကိုသရုပ်ပြအမွန်းတင်နေခြင်းမဟုတ်။

ဗဟိုတရားရုံးလက်ထက်မှစ၍မြန်မာနိုင်ငံ​၏အမြင့်ဆုံးတရားရုံးသည်၊တရားရုံးများကိုဦးဆောင်နိုင်ရန်အားထုတ်မှုသည်ကွာခြားခြင်းရှိမရှိ၊မျက်မှောက်ခေတ်ဥပဒေပညာရှင်များနှိုင်းယှဉ်လေ့လာပြီးခေတ်မှီတိုးတက်သောနိုင်ငံတနိုင်ငံထူထောင်ရေးကိုဦးတည်ဆောင်ရွက်ကြရာ၌၊အုတ်တချပ်သဲတပွင့်ပမာကျရာတာဝန်ကိုကျေပွန်စွာထမ်းဆောင်နိုင်ရေးကိုမျှော်မှန်းရေးပြခြင်းဖြစ်သည်။

ယခုအခါစီရင်ချက်များ၌ဖြစ်ရပ်(အဆိုအချေပါအကြောင်းအရာများ)များကတခြား၊တရားရုံးသုံးသပ်ချက်ကတခြားရေးခြင်းသည်၊ရှေးထုံးနှင့်မညီသည်ကိုတရားသူကြီးများသတိထားမိကြပါရဲ့လားဟုမေးခွန်းထုတ်လိုပါသည်။

ပရီဗီကောင်စီ၊ယခင်ဟိုက်ကုတ်လွှတ်တော်၊တရားလွှတ်တော်ချုပ်၊တရားလွှတ်တော်၊တရားရုံးချုပ်(၁၉၆၂-၁၉၇၃)တို့​၏စီရင်ထုံးများကိုဖတ်ရသည်မှာအရသာရှိလှသည်။

ဖတ်ရသူ​၏စိတ်ဝယ်ထိုသူများကိုလစာကြေးကြီးကြီးပေးရကျိုးနပ်သည်ဟုခံစားရမည်မှာမလွဲ။

သို့သော်ထိုစီရင်ထုံးများကိုအရသာမခံဘဲဝထ္ထုဖတ်သလိုဖတ်ကြသူများသည်ထိုသို့ခံစားမိမည်မဟုတ်။

စာရေးသူကအရသာခံ၍ဖတ်ရတိုင်းစီရင်ထုံးများကိုဆက်လက်မဖတ်သေးဘဲခေတ္တနားကာ၊အရသာတွေ့သောစီရင်ထုံးများကိုရေးသားသူများကောင်းရာသုဂတိသို့ရောက်ကြပါစေဟုဆုတောင်းမိစမြဲ။

ကျေးဇူးတင်ထိုက်သူကိုကျေးဇူးတင်ရခြင်းသည်မင်္ဂလာတပါးဟုစာရေးသူကထင်မြင်သည်။

ထိုပုဂ္ဂိုလ်ကြီးများအားထုတ်မှုကြောင့်၊မြန်မာနိုင်ငံစီရင်ထုံးများသည်အိန္ဒိယနိုင်ငံအစရှိသောနိုင်ငံတို့နှင့်ရင်ဘောင်တန်းနိုင်ခဲ့သည်ဟုခံယူပါသည်။

ပရီဗီကောင်စီ၊တရားလွှတ်တော်ချုပ်၊တရားလွှတ်တော်နှင့်တရားရုံးချုပ်(၁၉၆၂-၇၃)တို့သည်အမှုများကိုလေးလေးနက်နက်အချိန်ယူကြားနာဆင်ခြင်ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်မှာအမှန်ဖြစ်ကြောင်းစီရင်ထုံးများကသက်သေခံလျက်ရှိသည်။

စီရင်ထုံးများကိုမျက်စိမှိတ်ပြီးလိုက်နာခဲ့ကြသည်မဟုတ်။

သို့ဖြစ်၍မှားယွင်းသောစီရင်ထုံးများပျောက်ကွယ်သွားပြီးလက်ရှိလိုက်နာလျက်ရှိသောစီရင်ထုံးများကနေရာယူလျက်ရှိသည်။

မြန်မာနိုင်ငံတရားစီရင်ထုံးများ​၏သမိုင်းကိုလေ့လာကြည့်ပါကရှေ့နေရှေ့ရပ်များ​၏အကူအညီဖြင့်ယခင်တရားသူကြီးများမည်မျှအားထုတ်ကြိုးပမ်းခဲ့ကြောင်းအထင်အရှားတွေ့မြင်ရမည်ဖြစ်သည်။

တရားမကျင့်ထုံးဥပဒေကိုအကြိမ်ကြိမ်ပြုပြင်ကာ၊လက်ရှိတရားမကျင့်ထုံးဥပဒေကို၁၉၀၈ခုနှစ်တွင်ပြဌာန်းခဲ့ရခြင်းသမိုင်းကိုကြည့်ပါလျှင်၊အိန္ဒိယနိုင်ငံ၌တရားမကျင့်ထုံးဥပဒေရှိပြဌာန်းချက်အချို့ပါပျော့ကွက်ဟာကွက်များကိုထောက်ပြကာငြင်းခုံကြရာမှ၊ဆိုင်ရာပြဌာန်းချက်အပေါ်၊အိန္ဒိယနိုင်ငံတရားလွှတ်တော်များအမျိုးမျိုးမြင်ခဲ့ကြသဖြင့်ဥပဒေပြုအဖွဲ့က၊အကြိမ်ကြိမ်ပြင်ဆင်ပြဌာန်းခဲ့ရသည်။

အိန္ဒိယနိုင်ငံတွင်တရားမကျင့်ထုံးဥပဒေအသစ်ကိုပြန်လည်ရေးဆွဲပြဌာန်းခဲ့သည်မှာအနှစ်လေးဆယ်ကျော်လွန်ခဲ့ပြီးဖြစ်သည်ကိုတွေ့ရသည်။