ရှေးကတရားလွှတ်တော်တရားဝန်ကြီးများ

ဆရာကြီးဦးမြသင်ကြားပို့ချချက်များ

တရားလွှတ်တော်(မန္တလေးရုံးထိုင်)တွင်၊အမှုများကိုကြားနာပြီးမွန်းလွဲညနေပိုင်း၌တရားဝန်ကြီးကစီရင်ချက်များကိုလက်ရေးတိုစာရေးအားနှုတ်တိုက်ချပေးခြင်း၊ကိုယ်တိုင်ရေးခြင်းများပြုခဲ့သည်ဟုသိရပါသည်။

တရားရုံးချုပ်(မန္တလေးရုံးထိုင်)တွင်၊စာရေးသူဒုတိယအတွင်းဝန်အဖြစ်ဆောင်ရွက်စဉ်က၊လက်ရေးတိုစာရေးနှစ်ဦးမှာတရားသူကြီး​၏စီရင်ချက်များကိုလက်နှိပ်စက်ရိုက်ရာ၌လက်မလည်လောက်အောင်အလုပ်ရှုပ်ခဲ့သည်ကိုတွေ့ရပါသည်။

စီရင်ချက်များကိုအမှုကြားနာပြီး၊နောက်နေ့တွင်အမိန့်ချမှတ်လေ့ရှိသည်။

စာရေးသူဗဟိုတရားရုံးသို့၁၉၇၉ခုနှစ်တွင်ရောက်ပြီးလပိုင်းအတွင်း၊မန္တလေး၌ရုံးထိုင်သောဗဟိုတရားစီရင်ရေးအဖွဲ့နှင့်လိုက်ပါပြီး၊တရားရေးအကြံပေးအဖြစ်ဆောင်ရွက်ခဲ့ရပါသည်။

အမှုကြားနာပြီးနောက်၊နောက်တနေ့တွင်စီရင်ချက်ချမှတ်နိုင်ရန်၊တရားရေးအကြံပေးနှင့်လက်ရေးတိုစာရေးတို့မှာညဉ့်နက်သန်းခေါင်အထိ၊မနားမနေဆောင်ရွက်ခဲ့ကြရပါသည်။

စနေနေ့(နောက်ပိုင်း၌သောကြာနေ့)တွင်ကြားနာပြီးသည့်အမှုအားလုံး၊စီရင်ချက်ချပြီးဖြစ်အောင်စီမံဆောင်ရွက်ခဲ့ရပါသည်။တရားရုံးချုပ်လက်ထက်တွင်လည်းအလားတူဆောင်ရွက်ခဲ့ရပါသည်။

စာရေးသူတရားသူကြီးဖြစ်ခါစက၊လက်ဦးဆရာခရိုင်တရားမနှင့်စက်ရှင်တရားသူကြီးပြောဖူးသည့်စကားကိုမှတ်မိနေပါသေးသည်။

စစ်ကြိုခေတ်ကလျှောက်လဲချက်ကြားနာပြီးနောက်၊(၃)ရက်အတွင်းစီရင်ချက်မချလျှင်၊လာဘ်မျှော်ကိုးနေ၍ကြန့်ကြာရခြင်းဖြစ်သည်ဟု၊ခရိုင်တရားမနှင့်စက်ရှင်တရားသူကြီးကမှတ်ယူတတ်သည်ဟုဆိုပါသည်။

ခရိုင်တရားမနှင့်စက်ရှင်တရားသူကြီးတို့သည်၊လက်အောက်ခံတရားသူကြီးများကိုအကဲဖြတ်ခွင့်ရှိသဖြင့်၊ထိုသို့မှတ်ယူခြင်းခံရမည်ကိုစိုးရွံ့ခြင်းကြောင့်၊စီရင်ချက်များကိုချမှတ်ရာ၌(၃)ရက်ကျော်ကြန့်ကြာခြင်းမျိုးနည်းပါးခဲ့ပါသည်။

(၃)ရက်ကျော်လျှင်၊နေ့စဉ်မှတ်တမ်း၌အကြောင်းပြချက်ရေးပြီး(၄-၅)ရက်ခွာ၍ချိန်းပါသည်။(၅)ရက်ကျော်၍ချိန်းဆိုခဲ့ခြင်းဟူ၍မရှိခဲ့ပါ။နှစ်ချိန်း၊သုံးချိန်း၊ချိန်းဆိုခြင်းလည်းနည်းပါးပါသည်။နေထိုင်မကောင်း၍ချိန်းလျှင်အကြောင်းပြချက်ကိုမှတ်တမ်းတင်ပါသည်။

နှစ်ဘက်တင်ပြသောလျှောက်လဲချက်များမမေ့မီ၊စီရင်ချက်ရေးခြင်းက၊တပန်းသာသည်ကိုသတိထားမိသဖြင့်၊မြန်မြန်ဆန်ဆန်ရေးဖြစ်ခြင်းသည်လည်းအကြောင်းတရပ်ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။

ခရိုင်တရားရုံးတွင်တာဝန်ထမ်းဆောင်ရသောအခါ၊လက်ရေးတိုစာရေးရှိသဖြင့်စီရင်ချက်ရေးရာ၌ကြန့်ကြာရန်အကြောင်းမရှိတော့။နှုတ်တိုက်ချကာလက်နှိပ်စက်ရိုက်စေခြင်းဖြင့်စီရင်ချက်ရေးရာ၌ပိုမိုမြန်ဆန်လာပါသည်။

ဗဟိုတရားရုံးရောက်သောအခါ၊စာရေးသူ​၏လက်ရေးတိုစာရေးဦးဘသန်း(ကွယ်လွန်ရှာပြီ)အား၊စီရင်ချက်များကိုနှုတ်တိုက်ချကာလက်နှိပ်စက်ဖြင့်ရိုက်စေရာ၌၊စာရေးသူစကားဆုံးသည်နှင့်တပြိုင်နက်၎င်းသည်လက်နှိပ်စက်ရိုက်ပြီးသည်အထိကျွမ်းကျင်ပါသည်။

အခြားလက်ရေးတိုစာရေးများလည်းအလားတူကျွမ်းကျင်ကြပါသည်။

တရားလွှတ်တော်တွင်လက်ရေးတိုစာရေးအများစုသည်အင်္ဂလိပ်ဘာသာကျွမ်းကျင်သူများဖြစ်ကြပါသည်။

ဦးဘသန်းသည်ထိုလက်ရေးတိုစာရေးတဦးဖြစ်ပါသည်။နောက်မှမြန်မာလက်နှိပ်စက်ကိုကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်ရိုက်နိုင်အောင်လေ့ကျင့်ခဲ့သူဖြစ်ပါသည်။

ဦးဘသန်းကတရားဝန်ကြီးဦးစံမောင်နှင့်စီရင်ချက်ရိုက်ရပုံကိုပြောပြပါသည်။

တနေ့တွင်တရားဝန်ကြီးဦးစံမောင်​၏လက်ရေးတိုစာရေးခွင့်ယူထားသဖြင့်၊ဦးဘသန်းသည်၎င်း​၏စီရင်ချက်ကိုလက်နှိပ်စက်ရိုက်ရန်တာဝန်ပေးခြင်းခံရသည်။

ဦးဘသန်းသည်တရားဝန်ကြီး​၏စဉ်းစားခန်းသို့အင်္ဂလိပ်လက်နှိပ်စက်ယူပြီးသွားရသည်။လက်နှိပ်စက်ကို၎င်း​၏စားပွဲကြီးပေါ်တွင်တင်ပြီးသောအခါ၊ဦးစံမောင်ကစီရင်ချက်အချော"It is a fair judgment"တန်းရိုက်မည်ဖြစ်၍၊အမှားမရှိရန်သတိထားရိုက်ဖို့သတိပေးသည်ဟုဆိုပါသည်။

ဦးစံမောင်ကအင်္ဂလိပ်ဘာသာဖြင့်နှုတ်တိုက်ချပေးသည်ကို၊ဦးဘသန်းကတဖြောင်းဖြောင်းရိုက်သည်။ဦးစံမောင်နှုတ်တိုက်မြွက်ဆိုပြီးသည်နှင့်တပြိုင်နက်ဦးဘသန်းကလည်းလက်နှိပ်စက်ရိုက်ပြီးဖြစ်သွားသည်။

ရှည်လျားသောစီရင်ချက်ကြီးပြီးဆုံးသောအခါ၊ဦးစံမောင်ကစီရင်ချက်ကိုဖတ်ပြီးလက်မှတ်ရေးထိုးသည်။စာလုံးတလုံးမျှပင်ပြင်စရာမလိုကြောင်းတွေ့ရသည်ဟု၊ဦးဘသန်းကပြန်ပြောပြပါသည်။

ရှေးကတရားလွှတ်တော်တရားဝန်ကြီးများသည်၊လက်ဖျားခါလောက်သောပညာရှင်များဖြစ်ကြပါတကားဟု၊စာရေးသူကဦးဘသန်း​၏ဇာတ်လမ်းအဆုံးတွင်၊စိတ်ထဲ၌ချီးကျူးမိပါသည်။

အမှားကင်းသောအင်္ဂလိပ်ဘာသာစီရင်ချက်ရိုက်သည့်ဦးဘသန်းသည်လည်းတော်ပါပေသည်။