မြန်မာနိုင်ငံစီရင်ထုံးများမှာဥပဒေများ​၏မျက်နှာစာအရပ်ရပ်မလွှမ်းခြုံမိသေးသမျှကာလပတ်လုံး၊ဆိုင်ရာနိုင်ငံခြားစီရင်ထုံးများကိုအထိုက်အလျောက်လေ့လာရဦးမည်ဖြစ်သည်။

 ဆရာကြီးဦးမြသင်ကြားပို့ချချက်များ

မြန်မာနိုင်ငံစီရင်ထုံးများမှာဥပဒေများ​၏မျက်နှာစာအရပ်ရပ်မလွှမ်းခြုံမိသေးသမျှကာလပတ်လုံး၊ဆိုင်ရာနိုင်ငံခြားစီရင်ထုံးများကိုအထိုက်အလျောက်လေ့လာရဦးမည်ဖြစ်သည်။

မြန်မာနိုင်ငံ​၏တရားမကျင့်ထုံးဥပဒေ၊သက်သေခံအက်ဥပဒေ၊ပဋိညာဉ်အက်ဥပဒေစသည့်ဥပဒေအချို့သည်၊အိန္ဒိယနိုင်ငံဥပဒေများပါပြဌာန်းချက်များနှင့်တူသည်များလည်းရှိရာ၊မြန်မာနိုင်ငံစီရင်ထုံးများတွင်သာဓကမရှိသောအမှု၌၊မြန်မာနိုင်ငံဥပဒေနှင့်ပြဌာန်းချက်ချင်းတူသောအမှုတွင်၊အိန္ဒိယနိုင်ငံတရားလွှတ်တော်၊တရားလွှတ်တော်ချုပ်တို့​၏အဆိုအမိန့်ကိုလေ့လာဆုံးဖြတ်ခြင်းက၊အတ္တနောမတိမိမိသဘောဖြင့်ဆုံးဖြတ်သည်ထက်အမှန်တရားကိုဖော်ထုတ်နိုင်ရန်ပို၍၊အခွင့်အလမ်းရှိသည်မှာငြင်း၍မရသောအချက်ဖြစ်ပါသည်။

——————————————

၁၈၇၂ခုနှစ်၊ဇန္နဝါရီလ၄ရက်နေ့တွင်အောက်မြန်မာပြည်အထူးတရားရုံးက၊ SJLB 1 အမှုကိုဆုံးဖြတ်စဉ်က၊မြန်မာနိုင်ငံတွင်ထုံးသာဓကမရှိသဖြင့်စီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၃တွင်၊ပရီဗီကောင်စီ၏စီရင်ထုံးတရပ်ကိုကိုးကားဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။

S J L B 1 

HAJI ABDUL RAHMÁN (ORIGINAL 2nd DEFENDANT)-Appellant

                         Vs.

MI PU (ORIGINAl Plaintiff), ASHA BI (Original 1st DEFENDANT)- Respondents

Before F. Housman,Esq., and J. D. Sandford, Esq.

အမှုတွင်၊အင်္ဂလိပ်တရားသူကြီး Housman က၊စီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၃တွင်၊ပရီဗီကောင်စီ၏စီရင်ထုံးတရပ်ကိုကိုးကားကာအောက်ပါအတိုင်းသုံးသပ်သည်-

“On the one hand the mortgagor may redeem the security and have the title-deeds redelivered or the land retransferred to him on payment of what is due for principal and interest in respect of the loan; on the other hand, the mortgagee may either foreclose, that is to say, , obtain a decree debairing the mortgagor from his right to redeem it the debt is not paid within a certain time, in which case, if the money is not so paid, the mortgagee becomes entilled to the property absolutely and the mortgage-debt is extinguished; or the mortgagee may sue for what is due for principal and interest in respect of the loan, and, having obtained a decree as for a money-debt, may cause the land to be attached and sold in execution in the usual way, the proceeds being applied, so far as they will go, in satislaction of the debt; but, in such case, the mortgagor should have a certain time allowed him to redeem before the sale takes place; for it is a fundamental part of the law of mortgage that, unless the mortgagor agrees to an immediate sale, or some special circumstances exist requiring the Court to depart from the usual course, the decree in favour of a mortgagee against a' mortgagor should give the mortgagor an opportunity of redeeming the property.Bell v. Carter, 17 Beav. II.

This essential principle of the law of mortgage was very distinctly declared by the Judicial Committee of the Privy Council in the recent case of Walker v. Jones ( I . L . R. P C 50 ) in these words: "Every mortgagor has the right to have a reconveyance of the mortgaged property upon payment of the money due upon the mortgage, and every mortgagee is charged with the duty of making such reconveyance upon such payment being made.

This, indeed, is no more than the necessary result of the relative positions of the parties, the mortgage being only a security for the debt."

————————————-

ထိုစီရင်ထုံးနောက်ပိုင်းစီရင်ထုံးများတွင်လည်းအလားတူမြန်မာနိုင်ငံ၌ထုံးသာဓကမရှိသည့်အမှုများ၌၊နိုင်ငံခြားစီရင်ထုံးများကိုမှီငြမ်းပြုကာတရားစီရင်ရာတွင်၊မြန်မာနိုင်ငံတရားစီရင်ခြင်းတိုးတက်ဖြစ်ထွန်းလာသည်မှာ၊မငြင်းနိုင်သောဖြစ်စဉ်ဖြစ်ပါသည်။

1954 BLR ( S C ) 52 ( 57 )( ဒေါ်ထွေး နှင့် မတင်ဦး )အမှုတွင်ပြဆိုထားသည့်အတိုင်း၊ထုံးသာဓကမကိုးကားဘဲဆုံးဖြတ်ခြင်းသည်အတ္တနောမတိမိမိသဘောအတိုင်းဆုံးဖြတ်ရာရောက်ပါလိမ့်မည်။

တဖက်တွင်၊မြန်မာနိုင်ငံစီရင်ထုံးမရှိသဖြင့်နိုင်ငံခြားစီရင်ထုံးမှအားယူကာ၊အမှန်တရားကိုဖော်ထုတ်စီရင်ခြင်းကြောင့်မြန်မာပီသခြင်းမရှိဟု၊အပြစ်ဖို့ဖွယ်ရှိသည်ဟုဆိုနိုင်ပါက၊စီရင်ထုံးစာအုပ်များ၌ဆောင်ပုဒ်အဖြစ်ဖော်ပြထားသောတရားစီရင်ရေးမူနှင့်ညီညွတ်စေရန်မည်သို့စီရင်သင့်ပါသနည်း၊တွေးဆကြပါကုန်။

————————————

1948 BLR ( H C )278အမှုတွင်တရားလွှတ်တော်ကအင်္ဂလန်နိုင်ငံစီရင်ထုံးများသာမက၊အမေရိကန်စီရင်ထုံးတရပ်ကိုလည်းကိုးကားကာ၊ခက်ခဲနက်နဲသောပဋိညာဉ်အက်ဥပဒေဆိုင်ရာဥပဒေပြဿနာတရပ်ကိုလည်းအဆုံးအဖြတ်ပေးခဲ့ပါသည်။

1948 BLR ( H C ) 278 မှ 303 အထိ

V.E.R.M. KRISHNA CHETTIAR 

                     Vs.

M.M.K. SUBBIYA CHETTIAR.*

Before U Thein Maung, Chief Justice, and U San Maung,J

အမှုတွင်၊တရားလွှတ်တော်တရားဝန်ကြီးချုပ်ဦးသိမ်းမောင်နှင့်တရားဝန်ကြီးဦးစံမောင်တို့ကကြားနာစီရင်ဆုံးဖြတ်ရာ၌၊တရားဝန်ကြီးချုပ်ဦးသိမ်းမောင်က၎င်း၏အမြင်ကိုစီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၂၇၉မှ၂၉၅အထိလည်းကောင်း၊တရားဝန်ကြီးဦးစံမောင်က၎င်း၏အမြင်ကိုစီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၂၉၅မှ၃၀၃အထိလည်းကောင်းရေးသားဖော်ပြခဲ့သည်။

စီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၂၈၀တွင်ဆုံးဖြတ်ရမည့်ဥပဒေပြဿနာကို၊တရားဝန်ကြီးချုပ်ဦးသိန်းမောင်ကအောက်ပါအတိုင်းပြဆိုသည်-

“The only question that has been raised in this appeal is the question as to whether Annamalai Chettiar and Chocklingam Chettiar ceased to be agents of the Decree-holder and the Judgment-debtor respectively for the reason that Burma was occupied by the Japanese.

It has been conceded that nothing turns on the fact that the judgment-debtor had died before the payment was made in view of section 208 of the Contract Act which provides,”The termination of the authority of an agency does not, so far as regards the agent, take effect before it becomes known to him, or, so far as regards third persons, before it becomes known of them.”

တရားဝန်ကြီးချုပ်ဦးသိမ်းမောင်ကစီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၂၈၁၊ပထမအပိုဒ်နှင့်ဒုတိယအပိုဒ်တွင်နှစ်ဖက်သောရှေ့နေများ၏လျှောက်လဲချက်များကရုံးတော်အားထိရောက်သောအကူအညီများပေးနိုင်ကြောင်းအောက်ပါအတိုင်းသုံးသပ်သည်-

“With reference to the dismissal of the application for execution in 1944, the learned advocate for the respondent has pointed out that the judgment-debtor had died before the application was filed and no one was made a party to the application as the legal representative of the deceased Judgment-debtor.

Annamalai Chettiar has also admitted in his evidence that Chocklingam Chettiar never appeared in Court in connection with that application.

Under these circumstances the learned advocate for the appellant does not seriously contend that the question as to whether Annamalai Chettiar remains an agent of the Decree-holder was res judicata.

The amount which is claimed by the Decree-holder as outstanding under the decree, i.e. ignoring the payment made by Chocklingam Chettiar to. Annamalai Chettiar is Rs. 4,601 only. 

However, there are several other cases pending both in this Court and in subordinate Courts in which the same question of law as to the fact of Japanese occupation of Burma on contracts of agency arises.

Several of the advocates, who are appearing in those cases, have asked for permission to be heard on this question of law and the learned advocates for the appellant and the respondent have no objection to their being heard.

So we have heard them all and we must say that we have received valuable assistance from their arguments.”

စီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၂၈၃နှင့်၂၈၄တွင်ဆုံးဖြတ်ရမည့်ဥပဒေပြဿနာအတွက်အင်္ဂလန်နိုင်ငံစီရင်ထုံးများနှင့်အမေရိကန်နိုင်ငံစီရင်ထုံးများကိုပြဆို၍တရားဝန်ကြီးချုပ်ဦးသိန်းမောင်ကအောက်ပါအတိုင်းသုံးသပ်သည်-

“Gledhill J. also observed therein,”In the American Civil War, there was a still nearer approach to the situation with which we are dealing than that in, Soufracht's case (1).( 1943 ) A.C.203.

The enemy is, it is true, a belligerent, but he is a, rebel, and the Federal Government regards him as one to be reduced again to allegiance and to whom it owes more responsibility than it would to a neutral whose country has been overrun by the enemy.

In consequence, possibly of this, in cases arising out of the circumstances of the Civil War, the American Courts appear to have evolved doctrines more indulgent than those in British Courts (see McNair, p. 208), and in the only American case cited before us, Fretz v. Stover (1)22 S.C. Wall 98. it was not held that the outbreak of war necessarily terminated an agency, when the principal was in Federal territory, and the agent within one of the Confederate States ••• 

In the absence of authority, I would say that a British subject in enemy subjugated British territory is not in the category of enemy alien, and that subjugation does not abrogate a contract of agency between a British subject in the subjugated area and another British subject who has escaped his fate.”

တရားဝန်ကြီးချုပ်ဦးသိမ်းမောင်က၊စီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၂၉၀၊ဒုတိယအပိုဒ်တွင်အမေရိကန်စီရင်ထုံးတရပ်ကိုကိုးကားဆုံးဖြတ်သည်-

“It is also in consonance with the ruling of the Supreme Court of the United States in Williams v. Paine (1) 169 U. S.55.which is cited in Tingley v. Muller (2),(1917)L.R.2Ch.144 at pp.156-7.

“There a power of attorney granted by an officer on his wife resident in Pensylvania to convey land in the City of Washington was held not to be revoked by the war in which the grantors of the power took an active part with the confederates, but to be well executed notwithstanding the war."

စီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၃၀၁တွင်၊တရားဝန်ကြီးဦးစံမောင်က၊အမေရိကန်ဆုံးဖြတ်ချက်များအကြောင်းကိုအောက်ပါအတိုင်းသုံးသပ်သည်-

“The criticisms against the American decisions are apparently twofold :

(1) The American Courts are more indulgent than the English to the agent suing in his own country on behalf of a principal in the enemy country.

(2) The American Courts overlooked the fact that by paying a debt due to an enemy to his agent, the enemy can increase the sinews of war by raising money in a neutral country because of his increased credit.”

စီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၃၀၃တွင်၊တရားဝန်ကြီးဦးစံမောင်ကတရားဝန်ကြီးချုပ်ဦးသိမ်းမောင်၏ဆုံးဖြတ်ချက်ကိုထောက်ခံအတည်ပြု၍၊စီရင်ချက်ကိုအောက်ပါအတိုင်းအဆုံးသတ်သည်-

“Finally, as pointed out by my Lord, the question is not res integra, and the principle of stare decisis must for ever be borne in mind.

The decision of the then Supreme Court of Burma in A.S.N.S. Firm by their duly constituted agent Karatpaya Pillay v. Maung Po Khin and Ma Thaung Kywai (1)(Civil Reference No.2 of 1943)must be treated with great respect in view of the ruling in U San Wa v. U Ba Thin (2)(Civil 1st Appeal No.34 of 1947)that the Judges of the High Court of Judicature are successors to the Supreme Court. 

Since that decision of the Supreme Court became known, it has been accepted by the public as the basis of their transactions and for us to come to a finding contrary to that decision would result in confusion worse confounded.

“The Courts are always reluctant to upset decisions, which, although anomalous, have been accepted by the public as the basis of their transactions for a length of time, a rule embodied in the maxim communis error facit jus (see page 92 of Broom's Legal Maxims, 10th Edition).

I agree in the order proposed by my Lord.”

ထိုစီရင်ထုံးကိုတရားလွှတ်တော်ချုပ်က1949 BLR 64အမှုတွင်အတည်ပြုရာ၌လည်း၊အင်္ဂလန်နိုင်ငံစီရင်ထုံးများကိုကိုးကားဆုံးဖြတ်ပါသည်။

———————-

1949 BLR ( S C ) 64 

R.M.M..M. PERICHIAPPA CHETTYAR (APPELLANT )

                         V.

KO KYAW THAN (RESPONDENT).*

Before the Hon'ble Sir  BA U, Chief Justice of the Union of Burma. MR. JUSTICE E MAUNG and MR. JUSTICE KYAW MYINT.

အမှုတွင်၊တရားလွှတ်တော်ချုပ်ကအောက်ပါအတိုင်းဆုံးဖြတ်သည်-

“S. 189-of Contract Act--Agency or agent of necessity in English law-English Common Law on the subject.

Held : According to English Conmon Law agency of necessity arises by operation of law and the agent's authority to bind his principal is not derived from the principal.

Previous contractual authority whether general or restricted is not an essential feature of the status of an agent of necessity, Unders. 189 of Contract Act when an agent acts, he acts outside the term of employment and power is granted by the law to a person who was acting not as an agent ex contract so far as a particular transaction was concerned. Status and not contract is the determining factor in both cases, of agent acting outside the authority in the power granted and of an agent of necessity.

Where an agent expressly prohibited from disposing of his principal's property, disposed of the wreckage of a steam boat which had been sunk by the British Government at the time of evacuation and there was a concurrent finding of facts that there was an emergency within the meaning of s, 189 of the Contract Act.

Held: Even though his previous agency has been determined, being in charge of property at the time he was an agent of necessity within the meaning of s. 189 of the Contract Act.

Prager v. Blatspich, Stamp & Heacock, L ta., (1924) 1 K.B. 566 ; Springer v

Great Western Railway Company, (1921) 1 K.B. 257 at 267, referred to.”

စီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၇၂တွင်၊တရားဝန်ကြီးဦးဧမောင်က၊”prudent person”ဟူသောအသုံးအနှုန်းကိုအောက်ပါအတိုင်းထည့်သွင်းသုံးသပ်သည်-

“That prohibition may have to be taken into consideration in assessing if Chinnaya Pillai's act in entering into a contract of sale, and later completing the sale, would or would not be the act of a prudent person similary situated in respect of his own property.

The two lower Courts have held that Chinnaya Pillai's acts were, if considered apart altogether from this prohibition, those of a prudent person placed in similar circumstances in respect of his own property and that Chinnaya Pillai by his acts saved or in good faith tried to save the appellant from loss.”

——————————————

နိုင်ငံခြားစီရင်ထုံးကိုမကိုးကားရစတမ်းဟုဆိုပါလျှင်၊ 1954 BLR ( S C ) 52 ( 57 )တွင်ပြဆိုထားသည့်အတိုင်း၊အတ္တနောမတိဆုံးဖြတ်ရန်သာဖြစ်ပါလိမ့်မည်။

အကြောင်းမူထိုစဉ်ကထုတ်ဝေပြီးသောမြန်မာနိုင်ငံစီရင်ထုံးများတွင်၊ဆုံးဖြတ်ရန်ရှိသည့်ဥပဒေပြဿနာအတွက်ထုံးသာဓကမရှိသေးပါ။

၁၉၆၂ခုနှစ်မတ်လကုန်မှစ၍အိန္ဒိယနိုင်ငံစီရင်ထုံးများမြန်မာနိုင်ငံသို့မရောက်ရှိခဲ့။

ထိုနိုင်ငံ​၏၊တရားလွှတ်တော်နှင့်တရားလွှတ်တော်ချုပ်တို့​၏၊အမြင်ကိုသိခွင့်မရသည်မှာအနှစ်ငါးဆယ်ကျော်ခဲ့ခြင်းသည်ဖြစ်သင့်ပါသလား။

သို့သော်ယခုအခါအင်တာနက်မှတဆင့်၊ထိုစီရင်ထုံးများကိုဖတ်ရှုရန်အခွင့်အလမ်းပေါ်လျက်ရှိရာ၊တရားသူကြီးများနှင့်ရှေ့နေရှေ့ရပ်တို့၊ထိုအခွင့်အရေးကိုအပြည့်အဝအသုံးချသင့်ပါသည်။

ဥပဒေပြဿနာတရပ်အပေါ်အဆင့်မြင့်တရားရုံးတရားသူကြီးများ​၏၊အမြင်အသီးသီးကိုသိခွင့်ရခြင်းသည်၊တရားစီရင်ရေးဖြစ်ထွန်းမှုကိုအနည်းနှင့်အများအထောက်အကူဖြစ်စေပါလိမ့်မည်။