ဦးထွန်းအောင်သာအမှုနှင့်မနောကံမြောက်ကျူးလွန်ခြင်း၊အပြစ်ရှိသောစိတ်စေတနာအကြောင်း(Part Two)

 ဆရာကြီးဦးမြသင်ကြားပို့ချချက်များ

ဦးထွန်းအောင်သာအမှုနှင့်မနောကံမြောက်ကျူးလွန်ခြင်း၊အပြစ်ရှိသောစိတ်စေတနာအကြောင်း(Part Two)

——————————————

1969 BLR 58 ( S B )

ဦးထွန်းအောင်သာ နှင့် ပြည်ထောင်စုမြန်မာနိုင်ငံ

တရားသူကြီးချုပ်ဒေါက်တာမောင်မောင်နှင့်တရားသူကြီးဦးထွန်းတင်တို့ရှေ့တွင်

အမှုတွင်၊တရားခံဦးထွန်းအောင်သာသည်စိုက်ပျိုးရေးအရာရှိဖြစ်၍(၇-၂-၆၆)နေ့၌၊အစိုးရတာဝန်ဖြင့်ခရီးသွားခိုက်လက်နက်ကိုင်ကွန်မြူနစ်သောင်းကျန်းသူများက၎င်းတွင်ပါလာသောသေနတ်တလက်ကိုသိမ်းယူလိုက်သည်။

ကျေးရွာလူကြီးများ​၏မေတ္တာရပ်ခံချက်အရ၎င်းတို့အားအဝတ်ဖိနပ်ဆယ်ရံဝယ်ပေးလိုက်ရာမှနောက်ပိုင်းတွင်မိမိသေနတ်ပြန်ရသည်။

၎င်းအားမတရားအသင်းအက်ဥပဒေပုဒ်မ၁၇(၁)အရပြစ်မှုထင်ရှားစီရင်သည်။

စီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၆၁နှင့်၆၂တွင်ဖော်ပြထားသော၊မနောကံမြောက်ကျူးလွန်ခြင်း၊အပြစ်ရှိသောစိတ်စေတနာ ( guilty mind - mens rea )ရှိမှ၊ပြစ်မှုမြောက်မည့်ပြစ်မှုအမျိုးအစားဖြစ်ကြောင်းမြင်သာသည်။

အထူးအယူခံမှုတွင်တရားရုံးချုပ်က၊စီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၆၂နှင့်၆၃တွင်၊ဦးထွန်းအောင်သာသည်၎င်းကကောင်းစွာထိန်းသိမ်းရန်တာဝန်ရှိသောသေနတ်ကိုရွာလူကြီးဦးထွန်းအောင်အားအဝတ်ဖိနပ်ပေး၍ပြန်လည်ရယူခဲ့ခြင်းသည်သောင်းကျန်းသူတို့ကိုထောက်ပံ့ခြင်း၊ကူညီခြင်းမြောက်သည်ဟုမဆိုသာဟုဆုံးဖြတ်သည်။

1965 BLR 347( ပြစ်မှု )အမှု၌”ကွန်မြူနစ်များအားကိုယ်ထိလက်ရောက်ကူညီခဲ့သည်ဟုထင်ရှားအောင်ပြရန်လိုသည်။"ဟုထုံးဖွဲ့သည်။

1967 BLR ( S C C A C ) 45အမှု၌”ဓားမိုးခိုင်းစေခြင်းကြောင့်သောင်းကျန်းသူတို့အားမလွှဲမရှောင်သာ၍ကူညီလိုက်ရခြင်း၊ရိက္ခာပေးလိုက်ရခြင်းစသည်တို့နှင့်စိတ်ရောကိုယ်ပါအယူခံတရားလိုကဲ့သို့လိုက်ပါကူညီခြင်းတို့ကိုခွဲခြားသတ်မှတ်ရမည်။"ဟုထုံးဖွဲ့သည်။

1969 BLR 58 ( S B )အမှုတွင်၊ 1968 BLR 10 အမှု၌၊ဆင်ခြင်သုံးသပ်မှုလွဲမှားနေကြောင်း၊ပုဒ်မ၁၇(၁)ပြစ်ဒဏ်ထိုက်သောပြစ်မှုမြောက်ရန်၊မနောကံမြောက်ပြစ်မှုကျူးလွန်ရန်လိုကြောင်းအထက်ပါထုံးသာဓကတို့ကို၊ကိုးကားကာထုံးဖွဲ့ခဲ့ရမည်ဖြစ်သည်အတ္တနောမတိဆုံးဖြတ်ရန်မသင့်။

1969 BLR 58 ( S B )စီရင်ထုံးတွင်၊ဦးထွန်းအောင်သာ၏သေနတ်နှင့်ဖိနပ်များကိုလဲလှယ်ခြင်းမှာပြစ်မှုမမြောက်ဟုအကျိုးအကြောင်းများများစားစားမပြပါ။

အမှုဖြစ်စဉ်အကျဉ်းကိုထောက်ပြပြီးပြစ်မှုမမြောက်ဟုမဆိုသာကြောင်းသာဆုံးဖြတ်သည်။

1969 BLR 58 ( S B )အမှုတွင်ထုံးပြုထားသောစီရင်ချက်ကိုရေးသူတရားသူကြီးချုပ်ဒေါက်တာမောင်မောင်သည်မြန်မာနိုင်ငံလွတ်လပ်ရေးရပြီးနောက်တည်ထောင်ခဲ့သောတရားလွှတ်တော်နှင့်တရားရုံးချုပ်၌အမှုထမ်းခဲ့သည့်တရားသူကြီးများတွင်၊စီရင်ချက်အရေးအသားကောင်းပြီး၊ခိုင်ခံ့သောကြောင်းကျိုးဆင်ခြင်ပြနိုင်သော၊လက်ချိုးရေရနိုင်သည့်တရားသူကြီးများစာရင်းတွင်ပါဝင်သူဖြစ်သည်။

၎င်း​၏ပညာကိုလေးစားသူများတွင်စာရေးသူလည်းပါဝင်သည်။

သို့ရာတွင် 1968 BLR 10 စီရင်ထုံးပါ၊အကြောင်းပြချက်များမှာမမှန်ကြောင်းဂဃဏနထောက်မပြဘဲ၊စီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၆၃တွင်၊စာတပိုဒ်မျှဖြင့်အကြောင်းပြကာ၊ 1968 BLR 10 စီရင်ထုံးကိုပယ်ဖျက်ခြင်းသည်၊ဒေါက်တာဆီးဂရေ့ဖ်အမှု၌၊တရားလွှတ်တော်အယူခံရုံး​၏အကြောင်းပြချက်ကိုစီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၅၁တွင်ဖော်ပြပြီးနောက်၊စီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၅၁နောက်ဆုံးစာနှစ်ပိုဒ်မှစ၍စာမျက်နှာ၅၃အထိအကိုးအကားဖြင့်၊အကျယ်တဝင့်အကြောင်းပြဆုံးဖြတ်ခြင်းတည်းဟူသောရှေးထုံးနှင့်ကွဲလွဲသည်ကိုတွေ့ရသည်။

ပရီဗီကောင်စီသည် 4 LBR 27 ( P C )အမှုကို၊၁၉၁၆ခုနှစ်၊ဒီဇင်ဘာလ၁၄ရက်နေ့၌အောက်မြန်မာပြည်တရားရုံးချုပ်တရားသူကြီးချုပ်နှင့်တရားသူကြီးနှစ်ဦးပါသောအထူးခုံရုံး( S B )​၏အဆုံးအဖြတ်ကိုပယ်ဖျက်ရာ၌၊စီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၃၇မှ၄၀တွင်၊တရားရုံးချုပ်ကသက်သေခံချက်များအပေါ်ကောက်ယူဆုံးဖြတ်ခြင်းသည်သက်သေခံအက်ဥပဒေပုဒ်မ၁၅၅နှင့်၁၅၇တို့ပါပြဌာန်းချက်များနှင့်မညီညွတ်ကြောင်းအကြောင်းပြလျက်အကျယ်တဝင့်စိစစ်ဆုံးဖြတ်ပါသည်။

(စီရင်ချက်ကိုစီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၂၈မှ၃၈တွင်အပြည့်အစုံဖော်ပြထားသည်)

စီရင်ထုံးခေါင်းစီးကို ( D 1 C 502 )တွင်ဖော်ပြထားသည်။

4 LBR 27 ( P C )အမှုကိုဆုံးဖြတ်ပြီးနောက်၄၅နှစ်နီးပါးခန့်အကြာဒေါက်တာဆီးဂရေ့(ဖ်)အမှုကို၊နိုင်ငံတော်တရားဝန်ကြီးချုပ်ဆာဘဦး၊ဦးဆောင်သည့်ယခင်တရားလွှတ်တော်ချုပ်ကစီရင်ချက်ချမှတ်ရာ၌ပရီဗီကောင်စီက၊ကြောင်းကျိုးပြစီရင်သည့်ရှေးထုံးမပျက်၊အမှန်တရားကိုစီရင်ကြောင်းအများမြင်စေရာသည်၊ဟူသောဆောင်ပုဒ်နှင့်အညီတရားစီရင်ခဲ့သည်ဟုဆိုရပါမည်။

1969 BLR 58 ( S B )အမှုတွင်၊ 1952 BLR ( S C ) 44 စီရင်ထုံးပါ၊ဥပဒေသဘောကိုကိုးကားဆုံးဖြတ်ရန်ဝန်လေးပုံပေါ်သည်။

 A I R 1951 ( S C ) 204 စီရင်ထုံးပါပြဆိုချက်ကိုလက်ခံရန်လက်တွန့်ပုံလည်းပေါ်သည်။

1969 BLR 58 ( S B )အမှုပါအဆိုအမိန့်သည်တရားရုံးချုပ်နောက်ဆုံးရက်များမှစ၍၊စာဖတ်အားလျော့နည်းလာသောရှေ့နေရှေ့ရပ်များကိုငိုချင်လျက်လက်တို့ဆိုသလိုဖြစ်သွားနိုင်သည်။

စာဖတ်ရန်စာရေးသူ​၏နှိုးဆော်ချက်မှာနားဝင်မည်မဟုတ်။

ပြည်ထောင်စုတရားလွှတ်တော်ချုပ်၌ခရစ်ယာန်ဓလေ့ထုံးတမ်းဥပဒေဟုရဲရဲဝံ့ဝံ့လျှောက်လဲသောရှေ့နေမျိုးပေါ်ပေါက်လာမည်ဟုမည်သည့်ဥပဒေပညာရှင်မျှမျှော်လင့်မည်မဟုတ်။

မြန်မာနိုင်ငံစီရင်ထုံးများမှာဥပဒေများ​၏မျက်နှာစာအရပ်ရပ်မလွှမ်းခြုံမိသေးသမျှကာလပတ်လုံး၊ဆိုင်ရာနိုင်ငံခြားစီရင်ထုံးများကိုအထိုက်အလျောက်လေ့လာရဦးမည်ဖြစ်သည်။

A I R 1951 ( S C ) 204 စီရင်ထုံးမှကောက်နုတ်ဖော်ပြခဲ့သည့်အဆိုအမိန့်မှာ၊မြန်မာနိုင်ငံစီရင်ထုံးများတွင်မရှိသေး။ 

1969 BLR 58 ( S B )အမှုတွင်ထိုထုံးဖွဲ့ချက်မျိုးကို၊တရားသူကြီးချုပ်ဒေါက်တာမောင်မောင်၏၊ပညာရင့်သမ္ဘာရင့်အတွေးအခေါ်ဖြင့်မြန်မာဘာသာဖြင့်ဝေဝေဆာဆာထုံးဖွဲ့ခဲ့ပါလျှင်၊တရားစီရင်ရေးကိုအထောက်အကူပြုစေပေလိမ့်မည်။