သံတူမူကွဲထုံးဖွဲ့ချက်။

 ဆရာကြီးဦးမြသင်ကြားပို့ချချက်များ

ဘီမာလန်ဒူးဂို့(ရှ်)အမှု၊၁၉၆၃ မတစ ၅၉၈ အမှုတွင်၊စီရင်ထုံးစာမျက်နှာ-၆၀၂၌၊တရားရုံးချုပ်၊တရားသူကြီးချုပ်ဦးဘိုကြီးက၊အောက်ပါအတိုင်းမြွက်ဆိုသည်-

[မှုခင်းတရပ်ကိုဆုံးဖြတ်ရာ၌၊အဆိုသို့တည်းမဟုတ်၊ချေလွှာတွင်ပါရှိသောအချက်သို့တည်းမဟုတ်၎င်းတို့အနက်တရပ်ရပ်တွင်အန္တောဂတဝင်သောသို့တည်းမဟုတ်ထိုတရပ်ရပ်နှင့်မဆန့်ကျင်ဘဲအညီဖြစ်သောအချက်အပေါ်မူတည်၍၊ဆုံးဖြတ်ရမည်ဆိုသောမူ]

[ involve = အန္တောဂတဝင်သည် = အကျုံးဝင်သည် ]

————————————————

ဦးကျော်ဌေးအမှု၊ ၁၉၉၇ မတစ ၁ ( စုံညီ )အမှုတွင်၊စုံညီခုံရုံးကအောက်ပါအတိုင်းမြွက်ဆိုသည်-

[အဆိုအချေအပေါ်အမှု၏အနိုင်အရှုံးကိုဆုံးဖြတ်ရမည်ဆိုရာ၌၊အဆိုအချေတွင်တင်ပြထားသောအမှုအကြောင်းအရာသို့မဟုတ်အဆိုအချေပါအမှုအကြောင်းအရာနှင့်ညီညွတ်သောသို့မဟုတ်ယင်းအကြောင်းအရာတွင်အကျုံးဝင်သောအကြောင်းအရာအပေါ်အခြေခံ၍အဆုံးအဖြတ်ပေးရသည်။]

——————————————————-

ဦးဂဖူးအမှု၊၁၉၉၁ မတစ ၄၆အမှု၌၊တရားရုံးချုပ်ကအောက်ပါအတိုင်းမြွက်ဆိုသည်-

[မူလရုံးအနေဖြင့်သော်လည်းကောင်း၊အယူခံရုံးအနေဖြင့်သော်လည်းကောင်း၊အဆိုအချေနှင့်ကွဲလွဲသောအမှုကိုဖော်ထုတ်ဆုံးဖြတ်ခြင်းမပြုရ]

————————————-

ဦးဂဖူးအမှုထုံးဖွဲ့ချက်သည်၊ဦးကျော်ဌေးအမှုပါထုံးဖွဲ့ချက်နှင့်သံတူမူကွဲထုံးဖွဲ့ချက်ဖြစ်သည်။

——————————————-

1949 BLR ( S C ) 46 

A.S.P.S.K.R. KARUPPAN CHETTYAR AND ONE(APPELLANTS)

                           V.

A. CHOKKALINGAM CHETTIAR(RESPONDENT).*

Before the Hon'ble SIR BA U, Chief Justice of the Union of Burma, MR. JUSTICE E MAUNG and MR. JUSTICE KYAW MYINT.

အမှုတွင်၊တရားလွှတ်တော်ချုပ်၊တရားသူကြီးချုပ်ဆာဘဦးကအောက်ပါအတိုင်းဆုံးဖြတ်သည်-

[A party should be allowed to win or lose on a case set out in his pleading and it is not the function of a trial or an appellate court to make out a case different from the one set out in pleadings.

Shivabasava Kom Amingauda v. Sangapta Bin Amingauda, 31 I.A 154 at p.159; Sreemutty Dossee and others v. Ranee Lalunmonee and others,12Moore's Indian Appeals 470 at p. 475 ; Mohummad Zahoor Ali Khan v.Mussumat Thakoorance Rutta Koer and others, 11 Moore's Indian Appeals 468 at p. 473; Mussumat Chand Kour and others v. Partab Singh and others,15 I.A. 156 at p. 157, followed.

What particulars are to be stated in the plaint depends on the facts of each case but it is absolutely essential that the pleading in order that it may not be embarassing to the defendants should state those facts which would put the defendants on their guard and tell them what case they have to meet when the case comes up for trial.

Phillips v. Phillips, L.R. (1878) 4 Q.B.D. 127 at p. 139, followed.

Where the defendant knew what the case was that he had to meet and raised a defence but failed to prove the same the appellate court was justifice  in giving a decree on the basis of the case and facts set up by the defendant in his defence.]

တရားသူကြီးချုပ်ဆာဘဦးကစီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၅၃နှင့်၅၄တွင်၊အကိုးအကားထုံးသာဓကဝေဝေဆာဆာဖြင့်အောက်ပါအတိုင်းမြွက်ဆိုသည်-

We agree that a party should be allowed to win or lose only on a case as set out in his pleadings. 

It is not the function of a trial or an appellate Court to make out a case different from the one as set out by a party in his pleadings and decide the suit thereon :

Shivabasava Kom Amingavda v. Sangappa Bin Amingavda (1); 31 I.A. 154 at p. 159.

Sreemutty Dossee and others v. Ranee Lalunmonee and others (2); 12 Moore's I.A. 470 at p. 475.

Mohummad Zahoor Ali Khan v. Mussumat Thakooranee Rutta Koer and other:(3) ; 11 Moore's I.A. 468 at p. 473.

Mussummat Chand Kour and others v. Partal Singh and others (4)]. 15 I.A. 156 at p. 157.

But, then, what must be stated by a plaintiff in his plaint in order to constitute a cause of action against the defendant? 

As observed by Cotton, L.J., in Phillips v. Phillips (5), L.R. (1878) 4 Q-B.D, 127 at p. 139."what particulars are to be stated must depend upon the facts of each case. But * * * * it is absolutely essential that the pleadings, not to be embarrassing to the defendants, should state those facts which would put the defendants on their guard and tell them what they have to meet when the case comes on for trial.”

If we now examine the plaint in the light of these observations, what do we find ?]

—————————————————

1991 BLR 46 

ဦးဂဖူး နှင့် ဦးစိန်မောင်ပါ၂

တရားရုံးချုပ်တရားသူကြီးဦးမျိုးထွန်းလင်းရှေ့တွင်

အမှုတွင်၊တရားရုံးချုပ်ကအောက်ပါအတိုင်းဆုံးဖြတ်သည်-

[ဆုံးဖြတ်ချက်။   ။တရားမမှုများတွင်အမှုသည်များ၏အဆိုအချေတို့အပေါ်တွင်အမှု၏အနိုင်အရှုံးကိုဆုံးဖြတ်ရမည်ဖြစ်သည်။

မူလရုံးအနေဖြင့်သော်လည်းကောင်း၊အယူခံရုံးအနေဖြင့်သော်လည်းကောင်း၊အဆိုအချေ၌မပါဝင်ဆန့်ကျင်ကွဲလွဲသည့်ကိစ္စကိုဖော်ထုတ်ဆုံးဖြတ်၍သက်သာခွင့်ပေးခြင်းမပြုရပေ။

အေအက်စ်၊ပီ၊အက်စ်ကေအာရ်၊ကရုပန်ချစ်တီးယား နှင့် အေချွတ်ကလင်ဂန်ချစ်တီးယားအမှု(၁၉၄၉ခုနှစ်၊မြန်မာနိုင်ငံတရားစီရင်ထုံးများ၊စာ-၄၆(တရားလွှတ်တော်ချုပ်))တွင်အောက်ပါအတိုင်းထုံးဖွဲ့ထားသည်-

“A party should be allowed to win of lose on a case set out in his pleading and it is not the function of a trial or an appellant court to make out a case different from the one set out in pleadings.”]

———————————————————

1997 BLR ( F B ) 1 

ဦးကျော်ဌေး နှင့် ဦးမြင့်မောင်(ခ)ပီတာရမ်းပါ၄

တရားရုံးချုပ်တရားသူကြီးချုပ်ဦးအောင်တိုး၊တရားသူကြီးများဖြစ်ကြသောဦးကျော်ဝင်း၊ဦးအောင်မြင်၊ဦးသန်းဖေ၊ဦးတင်အုံးနှင့်ဦးတင်ထွတ်နိုင်တို့ရှေ့တွင်

အမှုတွင်၊စုံညီခုံရုံးကအောက်ပါအတိုင်းဆုံးဖြတ်သည်-

ဆုံးဖြတ်ချက်။  ။အဆိုအချေအပေါ်အမှု၏အနိုင်အရှုံးကိုဆုံးဖြတ်ရမည်ဆိုရာ၌၊အဆိုအချေတွင်တင်ပြထားသောအမှုအကြောင်းအရာသို့မဟုတ်အဆိုအချေပါအမှုအကြောင်းအရာနှင့်ညီညွတ်သောသို့မဟုတ်ယင်းအကြောင်းအရာတွင်အကျုံးဝင်သောအကြောင်းအရာအပေါ်အခြေခံ၍အဆုံးအဖြတ်ပေးရသည်။

စီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၄၌၊စုံညီခုံရုံးကအောက်ပါအတိုင်းသုံးသပ်သည်-

[တရားမမှုများတွင်အမှုသည်များ၏အဆိုအချေအပေါ်တွင်အမှု၏အနိုင်အရှုံးကိုဆုံးဖြတ်ရမည်ဖြစ်ကြောင်း၊မူလရုံးအနေဖြင့်သော်လည်းကောင်း၊အယူခံရုံးအနေဖြင့်သော်လည်းကောင်း၊အဆိုအချေ၌မပါဝင်ဆန့်ကျင်ကွဲလွဲသည့်ကိစ္စကိုဖော်ထုတ်ဆုံးဖြတ်၍သက်သာခွင့်ပေးခြင်းမပြုရသေးကြောင်း။အေအက်စ်၊ပီ၊အက်စ်ကေအာရ်၊ကရုပန်ချစ်တီးယား နှင့် အေချတ်ကလင်ဂန်ချစ်တီးယားအမှု(၁၉၄၉ခုနှစ်၊မြန််မာနိုင်ငံတရားစီရင်ထုံး၊စာ-၄၆(လွှတ်ချုပ်)တွင်ထုံးပြုထားသည်။

တရားလိုကအချင်းဖြစ်အခန်းများကိုရယူလိုခြင်းသည်သဘောရိုးဟုတ်မဟုတ်တို့နှင့်စပ်လျဉ်း၍အငြင်းပွါးနေသည်မှာမြင်သာသည်။

သို့ဖြစ်၍တရားရုံးချုပ်ကတရားလိုသည်အချင်းဖြစ်အခန်းများကိုရယူလိုခြင်းမှာသဘောရိုးမဟုတ်ဟုဆုံးဖြတ်ခြင်းမှာအဆိုအချေတွင်မပါဝင်ဘဲဆုံးဖြတ်ခြင်းမဟုတ်ပေ။

သို့ရာတွင်ဤကဲ့သို့အချင်းဖြစ်အခန်းများကိုရယူလိုခြင်းမှာသဘောရိုးဟုတ်မဟုတ်သုံးသပ်ရာ၌၊တရားရုံးချုပ်ကအဆိုအချေတွင်အကြောင်းပြထားခြင်းမရှိသောအခြားအချက်များကိုထည့်သွင်းဆုံးဖြတ်ထားရာရောက်မရောက်စိစစ်ရန်လိုသည်။

အဆိုအချေအပေါ်အမှု၏အနိုင်အရှုံးကိုဆုံးဖြတ်ရမည်ဆိုရာ၌၊အဆိုအချေတွင်တင်ပြထားသောအမှုအကြောင်းအရာသို့မဟုတ်ယင်းအကြောင်းတွင်အကျုံးဝင်သောအကြောင်းအရာအပေါ်အခြေခံ၍အဆုံးအဖြတ်ပေးရသည်။

ABDUL JALIL KHAN နှင့် MUNTAZ KHAN (၁၉၆၅ခုနှစ်၊မြန်မာနိုင်ငံတရားစီရင်ထုံး၊စာ-၂၁၉(ရုံးချုပ်)အမှုတွင်၊အောက်ပါအတိုင်းထုံးဖွဲ့ထားသည်။

“The determination of a suit should be founded upon a case, either to be found in the pleadings or involved or consistent with the case thereby made.”]

———————————————————-

1965 BLR ( C C ) 219 

ABDUL JALIL KHAN (APPELLANT)

                     V.

MUNTAZ KHAN AND ONE (RESPONDENTS).*

Before U San Maung, J.

အမှုတွင်၊တရားဝန်ကြီးဦးစံမောင်ကအောက်ပါအတိုင်းဆုံးဖြတ်သည်-

[The learned trial judge having dismissed the suit; On Appeal:-

Held: The determination of a suit should be founded upon a case,either  to be found in the pleadings or involved or consistent with the case thereby made; the whole of the circumstances must be taken into  account and carefully scrutinized, and in the uitimate analysis, the question is one of circumstances and not of law.

A.S.P.S.K.R. Karuppan Chettyar and one v. A. Chokkalingam Chettiar(1949) B.L.R. 46 (S.C.);

A.C. Akhon and one v A. Habib, (1952) B.L.R. 236 (S.C.);

U Than Tin v. M. Ba Ba, (1953), B.L.R. 9 (S.C.) and 

Eschenchunder Singh v.Shamachuru Bhutto, Koilasunder Singh and others, 11. M.I.A. 7, referred to.]

—————————————————

1952 BLR ( S C ) 236 

A. C. AKHOON AND ONE (APPELLANT)

                         V.

A. HABIB (RESPONDENT).*

Present: U THEIN MAUNG, Chief Justice of the Union of Burma, MR. JUSTICE E MAUNG and MR. JUSTICE MYINT THEIN.

အမှုတွင်၊တရားလွှတ်တော်ချုပ်တရားသူကြီးဦးဧမောင်က၊စီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၂၃၇နှင့်၂၃၈၌၊အောက်ပါအတိုင်းပြဆိုသည်-

[The appellants appeal to this Court and the respondent has fled a cross -objection. 

The appellants' main contentions are that the suit was barred by limitation, that the amendment allowed on the Original Side of the High Court of the plaint was not permissible in law, and that no plaintiff can succeed on a case inconsistent with that set up by him in his pleadings. 

The respondent, on the other hand, complains that the Appellate Bench erred on the facts in differing from the trial Judge's view of the true nature of the transaction between the parties, that the transaction was one of sale and that the decree of the trial Judge should have been confirmed by the Appellate Bench.

The learned counsel on both sides cited several decisions bearing on the points of law at issue in the case. 

But for reasons which will become apparent later, it is not necessary in this judgment to examine and discuss them in detail. 

These decisions relate to  the question how far a departure is permissible, if at all, from the ordinary rule, that the plaintiff can succeed only on the cause of action pleaded by him or consistent with his pleadings.]

စီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၂၃၉၌၊တရားလွှတ်တော်ချုပ်တရားသူကြီးဦးဧမောင်ကအောက်ပါအတိုင်းဆက်လက်ပြဆိုသည်-

[The learned counsel for the respondent, on the other hand, claims that the appellants cannot be said to have been taken by surprise, as after all it was his own case which was accepled by the Appellate Bench and on the basis of which the appellate decree was made in substitution of the trial decree. 

In view, however, of our conclusions on the facts it is not necessary, as indicated earlier, to examine in detail these conflicting points of view. 

Suffice it to say that no decision has been placed before us, and we know of none, which goes to the length of permitting the Court to reject the plaintiff's case and to grant the plaintiff a decree on an inconsistent set of facts set up by the defendant in answer to the plaintift's case.]

——————————————————

IN THE SUPREME COURT OF INDIA CIVIL APPELLATE JURISDICTION

SAROJ      Appellants

            Versus

SUNDER SINGH & ORS. Respondents.

CIVIL APPEAL NO. 10582 OF 2013

(arising out of SLP (C)No.27949 of 2012)

SUDHANSU JYOTI MUKHOPADHAYA, J.

Decided on NOVEMBER 25,2013.

အမှုတွင်အိန္ဒိယနိုင်ငံတရားလွှတ်တော်ချုပ်ကအောက်ပါအတိုင်းသုံးသပ်သည်-

[Leave granted. This appeal has been preferred by the appellant against the judgment and order dated 14th December, 2011 passed by the High Court of Judicature for Rajasthan, Jaipur Bench, Jaipur in S.B. Civil First Appeal No. 313 of 2009. 

The Appellate Court by the impugned judgment held that there is no illegality or perversity in the findings recorded by the trial court and affirmed the order of the trial court which dismissed the suit preferred by the appellant - original plaintiff seeking cancellation of sale deeds executed by the second respondent in favour of the first respondent.]

စီရင်ချက်စာမျက်နှာ၅၊အပိုဒ်၇တွင်အောက်ပါအတိုင်းသုံးသပ်သည်-

[7. By the impugned judgment dated 14th December,2011 the First Appellate Court also dismissed the appeal filed against the above order passed by the trial court on the ground that there is no illegality or perversity in the findings recorded by the trial court.]

စီရင်ချက်စာမျက်နှာ၉နှင့်၁၀၊အပိုဒ်၁၄တွင်အောက်ပါအတိုင်းဆုံးဖြတ်သည်-

[14. In view of the finding recorded above, we set aside the judgments and orders passed by the trial court, First Appellate Court and Second Appellate Court. 

Accordingly, the suit stands decreed in favour of the appellant and proforma respondent Nos.4 and 5. 

The appeal is allowed with no costs.]

————————————————————