1995 BLR ( F B ) 151, ဦးရွှေမိုးပါ၃ နှင့် ဦးအိုက်ဖုန်းပါ၂ စီရင်ထုံးပါအဆုံးအဖြတ်ကိစ္စ။[ Part Eleven ]

 ဆရာကြီးဦးမြသင်ကြားပို့ချချက်များ

1995 BLR ( F B ) 151 

ဦးရွှေမိုးပါ၃(ကိုယ်တိုင်နှင့်ကွယ်လွန်သူဒေါ်အီခမ်း၏တရားဝင်ကိုယ်စားလှယ်)

                          နှင့်

ဦးအိုက်ဖုန်းပါ၂

တရားရုံးချုပ်တရားသူကြီးချုပ်ဦးအောင်တိုး၊တရားသူကြီးများဖြစ်ကြသောဦးကျော်ဝင်း၊ဦးအောင်မြင်၊ဦးသန်းဖေ၊ဦးတင်အုံးနှင့်ဦးတင်ထွတ်နိုင်တို့ရှေ့တွင်

စီရင်ထုံးပါအဆုံးအဖြတ်ကိစ္စ။[ Part Eleven ]

——————————————-

အငြင်းပွါးဖွယ်ဥပဒေပြဿနာတရပ်

1995 BLR ( F B ) 151 အမှုတွင်ပိုင်ရှင်ဦးရွှေမိုးနှင့်ဇနီးတို့ကမိမိတို့ပိုင်မြေကွက်များနှင့်မြေကွက်များပေါ်ရှိတိုက်ကိုဦးအိုက်ဖုန်းတို့အားရောင်းချရန်ကတိပေးခဲ့သော်လည်း၊ပဋိညာဉ်အတိုင်းရောင်းချရန်ငြင်းသဖြင့်ဦးအိုက်ဖုန်းတို့က၁၁-၂-၈၆နေ့တွင်ပဋိညာဉ်အတိုင်းဆောင်ရွက်ပေးစေရန်ဦးရွှေမိုးတို့အပေါ်တရားစွဲဆိုသည်။

အမှုမစွဲဆိုမီဦးရွှေမိုးတို့ကထိုပစ္စည်းများကိုဦးသိန်းမောင်နှင့်ဒေါ်အုံးမေတို့အားရောင်းချခဲ့ရာသက်ဆိုင်ရာမှတ်ပုံတင်ရုံးက၂-၅-၈၆နေ့တွင်အရောင်းအဝယ်စာချုပ်ကိုမှတ်ပုံတင်ပေးလိုက်သည်။

စုံညီခုံရုံးကအောက်ပါပြဿနာကိုဆုံးဖြတ်သည်-

[ မရွှေ့မပြောင်းနိုင်သောပစ္စည်းကိုတဦးတယောက်အားရောင်းချရန်အတွက်ပဋိညာဉ်ရှိကြောင်းသိလျက်နှင့်ယင်းပစ္စည်းကိုဝယ်ယူသူသည်အရောင်းစာချုပ်ချုပ်ဆိုပြီးနောက်ပထမဝယ်ယူသူကရောင်းသူအပေါ်အဆိုပါကတိပဋိညာဉ်ကိုသီးခြားဆောင်ရွက်ပေးရန်တရားစွဲဆိုထားစဉ်ယင်းစာချုပ်ကိုမှတ်ပုံတင်ပေးခဲ့လျှင်၎င်းအနေဖြင့်အဆိုပါပစ္စည်းကိုဝယ်ယူခြင်းသည်ပစ္စည်းလွှဲပြောင်းရေးအက်ဥပဒေပုဒ်မ၅၂အရပျက်ပြယ်ခြင်းရှိမရှိ ]

ပစ္စည်းလွှဲပြောင်းရေးအက်ဥပဒေပုဒ်မ၅၂ပါပြဌာန်းချက်များ၏အကြမ်းဖျဉ်းဘာသာပြန်ချက်မှာအောက်ပါအတိုင်းဖြစ်သည်-

[ ပြည်ထောင်စုမြန်မာနိုင်ငံအတွင်းအခွင့်အာဏာရှိသည့်တရားရုံးတွင်မရွှေ့မပြောင်းနိုင်သောပစ္စည်းနှင့်စပ်လျဉ်း၍အခွင့်အရေးတရပ်ရပ်ကိုတိုက်ရိုက်အားဖြင့်လည်းကောင်း၊တသီးတခြားလည်းကောင်းအငြင်းပွါးလျက်ရှိသောပူးပေါင်းကြံစည်စွဲဆိုခြင်းမဟုတ်သည့်တရားမမှုသို့မဟုတ်မှုခင်းတခုကိုတရားစွဲဆိုထားဆဲ၌၊တရားရုံး၏အခွင့်အာဏာအရမဟုတ်ဘဲ၊ထို့ပြင်တရားရုံးကသတ်မှတ်သောစည်းကမ်းချက်များနှင့်အညီမဟုတ်ဘဲ၊အမှုတွင်ချမှတ်နိုင်သည့်ဒီကရီသို့မဟုတ်အမိန့်အရထိုပစ္စည်းအပေါ်တဘက်အမှုသည်ကရသင့်ရထိုက်သည့်အခွင့်အရေးများကိုထိခိုက်အောင်မည်သည့်အမှုသည်ကမျှထိုပစ္စည်းအားလွှဲပြောင်းခြင်းမပြုရ၊သို့မဟုတ်အခြားနည်းဖြင့်စီမံခြင်းမပြုရ။ ]

စာချုပ်စာတမ်းမှတ်ပုံတင်ခြင်းအက်ဥပဒေပုဒ်မ၄၇ပါပြဌာန်းချက်များ၏အကြမ်းဖျဉ်းဘာသာပြန်ချက်မှာအောက်ပါအတိုင်းဖြစ်သည်-

[ မှတ်ပုံတင်စာချုပ်စာတမ်းသည်ထိုစာချုပ်စာတမ်းကိုမှတ်ပုံတင်သည့်အချိန်မှမဟုတ်ဘဲထိုစာချုပ်စာတမ်းကိုမှတ်ပုံတင်ရန်မလိုခဲ့လျှင်သို့မဟုတ်မှတ်ပုံမတင်ခဲ့လျှင်စတင်အကျိုးသက်ရောက်မည့်အချိန်မှစ၍အကျိုးသက်ရောက်စေရမည်။ ]

——————————————————

နှစ်ဖက်လျှောက်လဲချက်များ

အယူခံတရားလိုဘက်မှရှေ့နေက[အချင်းဖြစ်ပစ္စည်းများအားဦးရွှေမိုးတို့ဇနီးမောင်နှံက၃၁-၁၂-၈၅နေ့တွင်ဦးသိန်းမောင်နှင့်ဒေါ်အုံးမေတို့အားစာချုပ်ချုပ်ဆို၍ရောင်းချခဲ့ကြောင်း၊ထိုစာချုပ်ကိုမှတ်ပုံတင်ရန်၃၀-၁-၈၆နေ့တွင်တင်ပြခဲ့ကြောင်း၊သက်ဆိုင်ရာကစိစစ်တန်ဖိုးဖြတ်ခြင်းများပြုလုပ်ပြီးနောက်တန်ဖိုးငွေကျပ်၁၃သိန်းဖြင့်မှတ်ပုံတင်စာချုပ်ချုပ်ဆိုခွင့်ပြုခဲ့၍လိုအပ်သောမှတ်ပုံတင်ကြေးငွေများပေးသွင်းခဲ့ရာသက်ဆိုင်ရာမှ၂-၅-၈၆နေ့တွင်မှတ်ပုံတင်အရောင်းအဝယ်စာချုပ်အမှတ်၂၀၁/၈၆ကိုအပြီးသတ်ချုပ်ဆိုပေးခဲ့ကြောင်း၊မူလရုံးတွင်ဦးအိုက်ဖုန်းတို့ကဦးရွှေမိုးတို့အပေါ်အမှုစတင်စွဲဆိုသည့်နေ့မှာ၁၁-၂-၈၆နေ့ဖြစ်ကြောင်း၊စာချုပ်စာတမ်းမှတ်ပုံတင်အက်ဥပဒေပုဒ်မ၄၇အရစာချုပ်တခုကိုမှတ်ပုံတင်ပြီးသောအခါအကျိုးသက်ရောက်သောနေ့မှာမှတ်ပုံတင်သောနေ့ရက်မဟုတ်ဘဲ၊စာချုပ်ချုပ်ဆိုသောနေ့ရက်သာဖြစ်ကြောင်း၊စာချုပ်ကိုမှတ်ပုံတင်ပြီးသည်နှင့်တပြိုင်နက်လွှဲပြောင်းခြင်းသည်စာချုပ်ချုပ်သည့်နေ့မှစ၍အထမြောက်ကြောင်း၊စာချုပ်ချုပ်သည့်နေ့မှာ၃၁-၁၂-၈၅နေ့ဖြစ်ရာထိုနေ့မှစ၍လွှဲပြောင်းခြင်းအထမြောက်ကြောင်း၊မူလတရားမကြီးမှုအမှတ်၂၂၇/၈၆ကို၁၁-၂-၈၆နေ့တွင်စွဲဆိုခြင်းဖြစ်၍ထိုနေ့ရက်မတိုင်မီကပင်အချင်းဖြစ်ပစ္စည်းများလွှဲပြောင်းရောင်းချခြင်းအထမြောက်ပြီးဖြစ်သောကြောင့်ပစ္စည်းလွှဲပြောင်းရေးအက်ဥပဒေပုဒ်မ၅၂အရပျက်ပြယ်ခြင်းမရှိကြောင်း]ဟူ၍လည်းကောင်းတင်ပြလျှောက်လဲသည်။ 

အယူခံတရားပြိုင်ဘက်မှရှေ့နေက[ရောင်းချခြင်းအားအတည်မဖြစ်ခြင်းကိုစာချုပ်ချုပ်ဆိုသည့်နေ့ရက်က(မှ ?)စ၍လက်သွက်ခြေသွက်နှင့်လုပ်သူများကိုအားပေးအားမြှောက်ပြုရာရောက်ကြောင်း၊အရောင်းအဝယ်စာချုပ်ကိုမှတ်ပုံတင်ခြင်းသည်ပစ္စည်းလွှဲပြောင်းရေးအက်ဥပဒေပုဒ်မ၅၂နှင့်ငြိစွန်းနေ၍ပျက်ပြယ်ကြောင်း]ဟူ၍လည်းကောင်းလျှောက်လဲသည်။

——————————————————

ပုဒ်မ၄၇ပါပြဌာန်းချက်များကို[ လက်သွက်ခြေသွက် ]သူတို့ကအလွဲသုံးစားမပြုနိုင်ရန်၊အတိအလင်းပြဌာန်းချက်များနှင့်ဆန့်ကျင်ဆုံးဖြတ်ရန်ခိုင်လုံသောအကြောင်းဖြစ်ပါသလား ?

—————————————————-

12 Ran ( D B ) 263 အမှု၌၊လူမွဲကချုပ်ဆိုသောအပေါင်စာချုပ်ကိုချုပ်ဆိုသောရက်စွဲသည်၊ယခုမြန်မာနိုင်ငံအင်ဆော်လဝင်စီပုဒ်မ၅၄(၁)လာ[ within three months after the date thereof. ]ဟူသောစည်းကမ်းသတ်ကာလကျော်လွန်သည်။

ထိုစာချုပ်ကိုမှတ်ပုံတင်သောနေ့ရက်မှာမူသုံးလအတွင်းကျရောက်သည်။

ခုံရုံးကအပေါင်စာချုပ်ကိုမှတ်ပုံတင်မှအပေါင်အထမြောက်မည်ကိုအလေးပေးဆင်ခြင်ကာပုဒ်မ၅၄(၁)ပါသုံးလကာလအတွင်းကျရောက်ခြင်းရှိမရှိအပေါင်စာချုပ်ကိုမှတ်ပုံတင်သည့်နေ့ကိုဆင်ခြင်ဆုံးဖြတ်ရမည်ဟု၊စီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၂၆၅မှ၂၆၆တွင်အောက်ပါအတိုင်းစိစစ်သုံးသပ်ရာ၌၊နောက်ပိုင်းလူမွဲအဖြစ်ဆုံးဖြတ်ခြင်းခံရသည့်မြီစား၏လက်သွက်ခြေသွက်မှုကြောင့်ဖြစ်ပေါ်လာသည့်မကောင်းမှု[ evil ]မပေါ်ပေါက်စေရန်ပုဒ်မ၄၇နှင့်ငြိစွန်းသည်ဟုဆုံးဖြတ်ဖူးသည်-

[ With reference to this contention the first question that arises for consideration is whether the transfer sought to be annulled took place within three months before the presentation of the petition on which the insolvents were adjudicated, and hence it is necessary to decide whether the date of the execution of the deed by the transferors or the date of its registration is to be taken as the date of the commencement of the period mentioned in s. 54. 

Although this question is not covered by any direct authority in case law, a careful reading of the various relevant enactments leaves no doubt in our minds as to the true answer to be given. 

The relevant portion of s. 54 runs as follows:.

"54. (1) Every transfer of property ... by any person unable to pay his debts as they become due from his own money in favour of any creditor, with a view of giving that creditor a preference over the other creditors, shall, if such person is adjudged insolvent on a petition presented within three months after the date thereof, be deemed fraudulent and void as against the receiver, and shall be annulled by the Court." 

It must be noted that the word "thereof" after the words " within three months after the date" refers to the transfer. 

Now, under s. 59 of the Transfer of Property Act

“where the principal money secured is one hundred apees or upwards, a mortgage, other than a mortgage by deposi of title-deeds, can be effected only by a registered instrument."

An instrument of mortgage where the principal money secured is Rs. 100 or upwards is compulsorily registerable under s. 17 of the Indian Registration Act; and this requirement is made effective by s. 44 of the same Act, which provides inter alia that no document required by s. 17 to be registered shall affect the immoveable property comprised therein unless it has been registered. 

The effect of these enactments is therefore that where the principal sum secured is Rs. 100 or upwards a mortgage, other than a mortgage by deposit of title-deeds, is effected only when the instrument of mortgage is registered, because until the deed of mortgage is registered no mortgage can have taken place.

From this it follows that before the registration of the deed the mortgage is inchoate and does not amount to a transfer in law. 

No legal interest in the property passes from the mortgagor to the mortgagee except upon registration of the deed.

The provisions of s. 47 of the Indian Registration Act do not in our opinion run counter to this proposition, for although that section throws back the commencement of the operation of the document, when registered, to the date of the execution it does not pretend to lay down that where an instrument which affects immoveable property requires to be registered title in the property passes before registration is effected. ]

———————————————-

12 Ran ( D B ) 263 အမှု၌ညွှန်ပြသောပေါင်နှံသူမြီစား၏လုပ်ရပ်သည်မကောင်းမှုဖြစ်ခဲ့ပါလျှင်၊ဥပဒေပြုအဖွဲ့ကသာလျှင်ကုစားရန်ဖြစ်သည်ဟု၊ 12 Ran ( D B ) 263 အမှုကိုစုံညီခုံရုံးကပြန်လည်စစ်ဆေးစီရင်ရန်တင်ပြသောခုံရုံးက 1937 RLR ( F B ) 375 အမှုတွင်ဆွေးနွေးထားသည်။

မှတ်ချက်။  ။တနည်းအားဖြင့်တရားရုံး၏အလုပ်မဟုတ်ဟုဆိုလိုခြင်းဖြစ်သည်။

7 Ran ( F B ) 677(702) 

U PYINNYA AND OTHERS vs. MAUNG LAW AND ANOTHER.*

Before Sir Guy Rutledge, Kt., K.C., Chief Justice, Mr. Justice Carr, Mr. Justice Maung Ba, Mr. Justice Brown.

                                    AND

Before Sir Benjamin Heald, Kt., Offciating Chief Justice, Mr. Justice Chari,Mr. Justice Das, Mr. Justice Mya Bu, Mr. Justice Ormiston.

စီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၇၀၂တွင်-

[ တရားရုံးသည်တရားဥပဒေကိုအရှိတိုင်းတရားစီရင်ရသည် ]

ဟုအောက်ပါအတိုင်းမြွက်ဆိုသည်-

[ However, since this Court has to administer the law as it stands ]

————————————————-

နှစ်ဘက်သောရှေ့နေများသည်အထူးအယူခံတွင်ဆုံးဖြတ်ရန်ရှိသောဥပဒေပြဿနာအပေါ်တင်ပြလျှောက်လဲကြရာ၌၊အထက်ပါစီရင်ထုံးနှစ်ရပ်[ 12 Ran ( D B ) 263 နှင့် 1937 RLR ( F B ) 375 ]၌ပြဆိုသောဆန့်ကျင်ဘက်အမြင်နှစ်ရပ်ကို၊ကိုးကားလျှောက်လဲသင့်သည်။

———————————-