1995 BLR ( F B ) 151, ဦးရွှေမိုးပါ၃ နှင့် ဦးအိုက်ဖုန်းပါ၂ စီရင်ထုံးပါအဆုံးအဖြတ်ကိစ္စ။[ Part Ten ]

 ဆရာကြီးဦးမြသင်ကြားပို့ချချက်များ

1995 BLR ( F B ) 151 

ဦးရွှေမိုးပါ၃(ကိုယ်တိုင်နှင့်ကွယ်လွန်သူဒေါ်အီခမ်း၏တရားဝင်ကိုယ်စားလှယ်)

                          နှင့်

ဦးအိုက်ဖုန်းပါ၂

တရားရုံးချုပ်တရားသူကြီးချုပ်ဦးအောင်တိုး၊တရားသူကြီးများဖြစ်ကြသောဦးကျော်ဝင်း၊ဦးအောင်မြင်၊ဦးသန်းဖေ၊ဦးတင်အုံးနှင့်ဦးတင်ထွတ်နိုင်တို့ရှေ့တွင်

စီရင်ထုံးပါအဆုံးအဖြတ်ကိစ္စ။[ Part Ten ]

——————————————-

အမှုအတောအတွင်းအယူခံတရားလိုဒေါ်အီခမ်းသေဆုံးသည့်ကိစ္စ

စီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၁၅၄နှင့်၁၅၅တွင်၊ဦးရွှေမိုးတို့ကတရားရုံးချုပ်(မန္တလေးရုံးထိုင်)တွင်အယူခံတင်သွင်းထားစဉ်အယူခံတရားလိုဒေါ်အီခမ်းကွယ်လွန်သွား၍၊၎င်း၏တရားဝင်ကိုယ်စားလှယ်များအဖြစ်ခင်ပွန်းဦးရွှေမိုး၊သားစိုင်းသူရစိုး(ခ)စိုင်းသာအေးနှင့်သမီးနန်းထူးထူးလှိုင်တို့အားအမှုတွင်ထည့်သွင်း၍၊အယူခံမှုကိုဆက်လက်ဆောင်ရွက်ခဲ့သည်ဟုဖော်ပြထားသည်ကိုတွေ့ရသည်။

ဦးရွှေမိုးတို့လင်မယားသည်ဗုဒ္ဓဘာသာများဖြစ်ခဲ့ပါလျှင်၊ဒေါ်အီခမ်းကွယ်လွန်သောအခါ၎င်း၏သားနှင့်သမီးသည်မိခင်၏အမွေကိုမရနိုင်။

သို့ဖြစ်ရာထိုသားနှင့်သမီးတို့သည်မိခင်ဒေါ်အီခမ်းအပေါ်၊ခင်ပွန်းဦးရွှေမိုးနှင့်ပူးတွဲကာအရောင်းအဝယ်အတိုင်းဆောင်ရွက်ပေးရန်ဦးအိုက်ဖုန်းတို့ကအရေးဆိုခွင့်[ တရားစွဲဆိုခွင့် ]မရှိနိုင်။

သားနှင့်သမီးတို့သည်ပဋိညာဉ်အက်ဥပဒေပုဒ်မ၃၇အရ၊ဒေါ်အီခမ်း၏အခွင့်အရေးဆက်ခံသူများ[ representatives ]မဟုတ်သဖြင့်၊ဦးအိုက်ဖုန်းတို့တရားစွဲဆိုမှုကိုမိခင်ကိုယ်စားဆက်လက်ဆောင်ရွက်ခွင့်မရှိ။

ဦးရွှေမိုးမှာမူပဋိညာဉ်အက်ဥပဒေပုဒ်မ၃၇၏အဓိပ္ပာယ်အရ၊ဒေါ်အီခမ်း၏အခွင့်အရေးကိုဆက်ခံသူ[ representative ]ဖြစ်သည်။

သို့ဖြစ်ရာဦးရွှေမိုးသည်ကိုယ်တိုင်အနေအထားအရလည်းကောင်း၊ဒေါ်အီခမ်း၏အခွင့်အရေးဆက်ခံသူအနေအထားအရ၊ပဋိညာဉ်အက်ဥပဒေပုဒ်မ၃၇တွင်ခွင့်ပြုထားသည့်အတိုင်း၊အမှုတွင်ဆက်လက်ဆောင်ရွက်နိုင်သည်။

တနည်းအားဖြင့်ဦးရွှေမိုးသည်ကိုယ်တိုင်နှင့်ဒေါ်အီခမ်း၏အခွင့်အရေးဆက်ခံသူ[ representative ]အနေအထားနှစ်ရပ်[ two capacities ]အရ၊ပဋိညာဉ်အက်ဥပဒေပုဒ်မ၃၇နှင့်အညီအမှုကိုရင်ဆိုင်နိုင်သည်။

တရားမကျင့်ထုံးဥပဒေအမိန့်၂၂၊နည်း၂ပါ[ the right to sue survives ]စကားရပ်လာ[ survives ]ဟူသောစကားလုံး၏အဓိပ္ပာယ်နှင့်စပ်လျဉ်း၍၊ပညာရှင်မူလာ၏ကျမ်း[ ၂၀၀၂ခုနှစ်ထုတ် ]တတိယတွဲ၊စာမျက်နှာ၃၀၃၀တွင်၊အမိန့်၂၂၊နည်း၂ကိုအကျယ်ချဲ့ရာ၌ AIR 1954 Cal 205 နှင့် AIR 1959 Pat 254 ( F B )စီရင်ထုံးများကို၊ကိုးကားကာထိုစကားလုံးသည်အမွေဆက်ခံခြင်းနှင့်အမွေခွဲဝေခြင်းအရသက်ဆင်းသောအမှုများ[ cases of devolution by succession and inheritance ]လည်းအကျုံးဝင်သည်ဟုပြဆိုထားသည်။

—————————————

Calcutta High Court

Himangshu Bhusan Kar And Ors. 

                   vs 

Manindra Mohan Saha 

on 15 December, 1953 

Equivalent citations: AIR 1954 Cal 205, 

                                    58 CWN 221

Author: P Mookerjee

Bench: P Mookerjee

JUDGMENT P.N. Mookerjee, J.

အမှုတွင်၊စီရင်ချက်စာမျက်နှာ၂၊အပိုဒ်၅၌အောက်ပါအတိုင်းပြဆိုသည်-

[ 5. On the second question the position appears to be on the materials on record that the other plaintiff who is the respondent in this appeal was the sole legal representative of the deceased plaintiff Jatindra. That was clearly found by the executing court and I have no manner of doubt that, on the present state of the records, that finding is a good finding. On that finding it is quite clear that the present case would come under order 22, rule 2 of the Code. The relevant part of that provision provides that "where there are more plaintiffs than one' and any of them dies and where the right to sue survives to the surviving plaintiff or plaintiffs alone, the court shall cause an entry to that effect to be made on the record and the suit shall proceed at the instance of the surviving plaintiff or plaintiffs."

The language clearly contemplates a case where the right to sue or the cause of action does not die with the deceased plaintiff but survives his death & it survives, -- that is, passes on such death which it outlines, -- to the remaining plaintiff or plaintiffs alone.

That language is amply satisfied where the right to sue of the deceased plaintiff passes to the surviving plaintiff or plaintiffs alone; in other words where the entire right to sue (including that of the deceased plaintiff) vests in the surviving plaintiff or plaintiffs alone, whether by inheritance or succession or survivorship. The Rule! is sufficiently wide to cover cases of succession) and inheritance. It is not strictly confined only to cases where the remaining plaintiffs become entitled to the deceased plaintiff's interest by survivorship. The word "survive" has not been used in the Rule in that technical sense. ]

————————————-

Patna High Court

Musammat Hifsa Khatoon And Ors. 

                      vs 

Mohammad Salimar Rahman And Ors. 

on 27 November,1958

Equivalent citations: AIR 1959 Pat 254

Author: R Choudhary

Bench: V Ramaswami, R Choudhary, K Sahai

JUDGMENT R.K. Choudhary, J.

အမှုတွင်၊စီရင်ချက်စာမျက်နှာ၂၊အပိုဒ်၅၌အောက်ပါအတိုင်းပြဆိုသည်-

[ 5. Order 22, Rule 2 of the Code of Civil Procedure lays down that where there are more plaintiffs or defendants than one, and any of them dies, and where the right to sue survives to the surviving plaintiff or plaintiffs alone, or against the surviving defendant or defendants alone, the court shall cause an entry to that effect to be made on the record, and the suit shall proceed at the instance of the surviving plaintiff or plaintiffs, or against the surviving defendant or defendants.

Mr. Safdar Imam has contended that the above rule speaks of the right to sue to pass by survivorship and as the law of survivorship does not apply to parties governed by Mahomedan Law, it has no application to the present case. The argument is absurd and barren of substance. If this argument were to be accepted, then the above rule would be applicable only to the case of a Hindu joint family governed by the law of Mitakshara and to no other case. Such a narrow construction, in my opinion cannot be given to the above rule.

The words "survives" and "surviving" have not 'been used in this rule in the technical sense of survivorship prevailing in Hindu Law, The expression "the right to sue survives to the surviving, plaintiff or plaintiffs alone, or against the surviving defendant or defendants alone", in my opinion, means that the right to sue is transmitted or passes to the plaintiff or plaintiffs alone or against the defendant or defendants alone who are already on the record by succession, inheritance or otherwise. The same view has been taken by the Calcutta High Court in Himangshu Bhusan v.Manindra, Mohan, AIR 1954 Gal 205, wherein it was held, that Order 22, Rule 2 is sufficiently wide to cover cases of succession and inheritance and is not strictly confined only to cases where the remaining plaintiffs became entitled to the deceased plaintiff's interest by survivorship and that the word "survive" has not been used in the rule in that technical sense.]

စီရင်ချက်စာမျက်နှာ၃၌၊အောက်ပါအတိုင်းဆက်လက်ပြဆိုသည်-

[ There is no substance in this argument. If, on the death of a deceased party, all his heirs and legal representatives are already on the record, though in their individual capacities, there is, in my opinion, no necessity for making them parties twice over also as the heirs of the deceased. It will absolutely be meaningless if it is required that persons, already on the record being the only heirs of the deceased, must again be brought on the record as the heirs of the deceased.

The object of the rule of substitution is that any order or decree that may be passed in the suit must be passed in presence of the heirs or legal representatives of the deceased after hearing them so as to be binding on them. If, therefore, they are already on the record, the purpose of the rule is served and there is no further necessity to make any application in that regard.

7. The word "alone" used in Rule 2 of Order 22 is very significant. It clearly indicates that if the right to sue survives only to the surviving plaintiff or plaintiffs or only against the surviving defendant or defendants, it is not necessary to make any application for substitution of the surviving plaintiff or plaintiffs of the surviving defendant or defendants, as the court has only to cause an entry to that effect to be made on the record and the suit has to proceed at the instance of the surviving plaintiff or plaintiffs or against the surviving defendant or defendants. There is nothing in the above rule to require the surviving parties to be on the record in any particular capacity and it is immaterial whether they are on the record in their capacities.

The terms of the rule itself do not justify any distinction to be made on the ground that the heirs already on the record are on the record in their individual capacities and not as the heirs and legal representatives of the deceased. It would be reading something into the rule which is not there in order to hold that the heirs and legal representatives of a deceased party, being already on the record in their individual capacities, cannot be treated, for the purpose of the above rule, to be on the record in the capacity of the heirs and legal representatives of the deceased. The present case, therefore, in my opinion, is clearly covered by Rule 2 of Order 22 of the Code of Civil Procedure, and the learned Subordinate Judge rightly held that the suit did not abate. ]

စီရင်ချက်စာမျက်နှာ၇တွင်လည်း AIR 1954 Cal 205 စီရင်ထုံးကိုရည်ညွှန်းကာအောက်ပါအတိုင်းမြွက်ဆိုသည်-

[ In AIR 1954 Cal 205, to which a reference has already been made in the earlier part of this judgment, it was held that where upon the evidence it has been clearly established that the other or the surviving plaintiff was the sole legal representative of the deceased plaintiff the case clearly comes under the provision of Rule 2 of Order 22 and that, though there is no note made as contemplated by Rule 2 of Order 22 as the fact of death was not brought to the notice of the court when it passed the decree, that is a mere irregularity and cannot have the effect of making the decree as one without jurisdiction. ]

—————————————-

အထက်ပါပြဆိုထားချက်များအရ၊ဦးရွှေမိုးတို့အပေါ်စွဲဆိုသောအမှုတွင်အမိန့်၂၂၊နည်း၂ပြဌာန်းချက်များလာ[ the right to sue survives to the surviving plaintiff alone ]ဟူသောစကားရပ်တွင်အကျုံးဝင်သည်ဖြစ်၍၊အမှုရင်ဆိုင်ခွင့်သည်ဦရွှေမိုးတဦးတည်းအတွက်သာကျန်ရစ်သည်။

ထိုသို့ဆိုလျှင်အယူခံတရားလိုဒေါ်အီခမ်းကွယ်လွန်သည့်ကိစ္စသည်နည်း၂နှင့်သက်ဆိုင်သည်ဖြစ်၍၊တရားဝင်ကိုယ်စားလှယ်ထည့်သွင်းခြင်းနှင့်သက်ဆိုင်သောနည်း၃နှင့်သက်ဆိုင်ရန်အကြောင်းမရှိနိုင်။

နည်း၂အရလိုအပ်သလိုမှတ်တမ်းတင်ရန်ဖြစ်သည်။

နည်း၂တွင်၊နည်း၃နှင့်နည်း၄မှာကဲ့သို့တရားဝင်ကိုယ်စားလှယ်ထည့်သွင်းသည့်ကိစ္စမပါပါ။

ထိုစကားရပ်ပင်မရှိပါ။

ဦးရွှေမိုးသည်ဒေါ်အီခမ်း၏တရားဝင်ကိုယ်စားလှယ်မဟုတ်။

ဒေါ်အီခမ်း၏အခွင့်အရေးဆက်ခံသူသာဖြစ်သည်။

တရားရုံးချုပ်(မန္တလေးရုံးထိုင်)သည်အထက်၌ဆွေးနွေးခဲ့သောဆိုင်ရာဥပဒေတို့ကိုဆင်ခြင်ပုံမပေါ်။

စုံညီခုံရုံးကလည်းထိုအမှားကိုထောက်ပြခြင်းမပြု။

အယူခံမှုအတောအတွင်းဒေါ်အီခမ်းသေဆုံးသွားရာ၌ပေါ်ပေါက်လာသောဥပဒေပြဿနာတို့သည်ရိုးရိုးစင်းစင်းမဟုတ်သည်ကိုသတိပြုမိပုံမပေါ်။

တရားစီရင်ရေးအကြံပေးစနစ်ဖြင့်တရားစီရင်သောစနစ်တွင်၊ထိုကိစ္စမျိုးကိုတရားရေးဝန်ထမ်းနှင့်လွှတ်ထားခြင်း၏ဆိုးကျိုးဖြစ်သည်။

——————————————

1964 BLR ( C C ) 403 

U TAIK KAUNG (PLAINTIFF)

                Vs.

1. THE GOVERNMENT OF UNION OF BURMA.

2. THE STATE AGRICULTURAL MARKETING BOARD, RANGOON (DEFENDANTS).*

Before U Maung Maung, J.

အမှုကိုစီရင်သောတရားရုံးချုပ်တရားသူကြီးဒေါက်တာမောင်မောင်ကစီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၄၀၄တွင်-

[ အာဏာမရှိဘဲတာဝန်သာရှိခြင်းသည်စိတ်ပျက်စရာဖြစ်စေနိုင်သည်။ ]

[ responsibility without power can lead to frustration.]ဟုမြွက်ဆိုဖူးသည်။

[ U MAUNG MAUNG, J.-While power without responsibility can lead to tyranny, responsibility without power can lead to frustration.

Thus, public servants who are charged with responsibilities have to be invested with requisite powers so that they may fulfl their responsibilities and discharge their duties well. Powers so invested have also to be clothed with certain immunities so long as those public servants exercise their powers in good faith within prescribed limits and in the due performance of their duties. People who complain that they have suffered injuries of one kind or another at the hands of public servants have no right of suit if the complaints are against acts which are clothed with immu-nities. If, however, the immunities do not come into play either because the public servants had acted in bad faith or beyond their powers or for any such reason, then suits will lie for damages against the public servants themselves personally, or against the Union Government which employs them.]

တရားစီရင်ခွင့်အာဏာမရှိသောတရားရေးဝန်ထမ်းတို့သည်တာဝန်သာရှိသည်ဖြစ်၍ဆွေးနွေးလျက်ရှိသောအမှုမှာကဲ့သို့စိတ်ပျက်စရာဖြစ်စေခဲ့ခြင်းရှိမရှိ၊အယူခံမှုစီရင်ခဲ့သောတရားရုံးချုပ်(မန္တလေးရုံးထိုင်)တရားသူကြီးများကစိစစ်ရန်တာဝန်ရှိသည်။

အာဏာလည်းရှိသည်။

သို့သော်တာဝန်ကျေခဲ့ပုံမပေါ်။

အမှန်ဆိုသော်အယူခံမှုတွင်လိုက်ပါသောရှေ့နေများတွင်လည်းတာဝန်ကင်းသည်မဟုတ်။

ဥပဒေအပြောကျယ်ခြင်းကြောင့်၎င်းတို့၏စွမ်းဆောင်နိုင်မှုဘောင်ကိုကျော်လွန်သွားဟန်တူသည်။

ဒေါက်တာမောင်မောင်ကပင်-

[ တာဝန်မရှိဘဲအာဏာသာရှိခြင်းသည်နိုင်လွန်မင်းထက်ပြုမှုကိုဖြစ်ပေါ်စေနိုင်သည် ]

[ power without responsibility can lead to tyranny ]ဟုဆိုပြန်သေးသည်။

ဤအစွန်းနှစ်ဖက်ကိုရှောင်ရှားသောမဇ္ဈိမပဋိပဒါလမ်းကိုရှာဖွေရန်ဖြစ်သည်။

ထို့ပြင်အယူခံတရားလိုအမည်ကိုဖော်ပြရာ၌၊ကွယ်လွန်သူဦးအီခမ်း[ ဒေါ်အီခမ်းဖြစ်ရပါမည် ]ဟုဖော်ပြခြင်းသည်၊မြင်သာသောအမှားဖြစ်သည်။

————————————————-