အမှုကိုရုပ်သိမ်းပြီးအမှုသစ်စွဲဆိုသောတရားလိုသည်၊ဒုတိယအမှုအတွက်စည်းကမ်းသတ်ကာလကိုတွက်ချက်ရာ၌၊ရုပ်သိမ်းသည့်အမှုတွင်ကုန်လွန်သွားသောကာလကိုနှုတ်ခွင့်မရှိ။

 ဆရာကြီးဦးမြသင်ကြားပို့ချချက်များ

အမှုကိုရုပ်သိမ်းပြီးအမှုသစ်စွဲဆိုသောတရားလိုသည်၊ဒုတိယအမှုအတွက်စည်းကမ်းသတ်ကာလကိုတွက်ချက်ရာ၌၊ရုပ်သိမ်းသည့်အမှုတွင်ကုန်လွန်သွားသောကာလကိုနှုတ်ခွင့်မရှိ။

—————————

ဥပဒေပညာရှင် B. B. MITRA ပြုစုသော INDIAN LIMITATION ACT (ACT IX OF 1908) [ THIRTEENTH EDITION ] ကျမ်းစာမျက်နှာ၁၆၁၌အောက်ပါအတိုင်းပြဆိုသည်-

[ Withdrawal of previous suit:-This section applies only to cases where the previous suit was dismissed by the Court itself where it was unable to entertain it; it does not apply where the previous suit was voluntarily abandoned withdrawn by the plaintiff, and then he brings a fresh suit after the expiry of the period of limitation.

When the previous suit had been terminated not by any action of the Court but by the act of the plaintiff, he cannot claim the benefit of this section - Sadayatan v. Ram Chandra, 1934 A.L.J. 535 (F.B.), A.I.R. 1934 All. 688 (691); ]

[ O. 23, r. 2, C. P. Code which lays down that in any fresh suit instituted by the plaintiff with the permission of the Court, after withdrawing the previous suit, the plaintiff shall be bound by the law of limitation in the same manner as if the first suit had not been instituted, appears to be in conflict with sec. 14 of the Limitation Act, which gives a privilege to the plaintiff by deducting the time spent in the previous suit.

But there is no real conflict in the two provisions.

O. 23,r. 2 deals with a case in which the suit is terminated by the voluntary act of the plaintiff; whereas sec. 14 refers to a case where the Court itself terminates the suit owing to defect of jurisdiction.

The two provisions deal with entirely different cases- Sadayatan vs. Ram Chandra, 1934 A.L.J. 535 (F.B.), 150 I.C. 135, A.I.R. 1934 All. 688(691): Kaliandas v. Mahomed, I.L.R. (1940) Kar. 225, A.I.R. 1940 Sind. 125. ]

—————————————————

1934 A.L.J. 535 (F.B.)

A.I.R. 1934 All. 688 (691)

VOI. LVII , ALLAHABAD SERIES, 145

SADAYATAN  PANDE (PLAINTIFF)

                  V.

RAM CHANDRA GOPAL (DEFENDANT) 

Bejore Sir Shah Muhammad Sulaiman, Chief Justice, Justice Sir Lal Gopal Mukerji and Mr. Justice King.

1934 March, 8

အမှုတွင်အလာဟာဘတ်တရားလွှတ်တော်စုံညီခုံရုံးကအောက်ပါအတိုင်းထုံးဖွဲ့သည်-

[ Civil Procedure Code, order AXIll, rule 2 - Suit withdrawn against one set of defendants, by reason of multifariousness, with liberty to file a fresh suit against them-Limitation-Plaintiff not entitled to benefit of time occupied in first suit- Limitation Act (IX of 1908), section 14(1).

When a suit is withdrawn by the plaintiff under order  XXIII, rule 1 of the Civil Procedure Code, with liberty to file a fresh suit, then in computing the limitation for such fresh suit the plaintiff is not entitled to the benefit of section 14(1) of the Limitation Act, namely to an exclusion of the time occupied by the first suit; that section is inapplicable in view of the provisions of order XXIII, rule 2. 

Under order XXIII, rule 2 the existence of the previous suit must altogether be ignored and must not be taken into account in considering whether the subsequent suit is or is not barred by limitation.

Order XXIII, rules 1 and 2 apply to cases where the plaintifi voluntarily withdraws the suit and asks for permission to file a fresh suit; whereas section 14 of the Limitation Act applies to a case where the court by its own order has terminated the suit and has struck off the case from its file. 

There is no conflict between the two provisions.

The words, "is unable to entertain it", in section 14 of the Limitation Act do not merely mean that the court has expressed its mind that the suit is defective, but must mean that the court has passed an order terminating the suit or proceeding on the ground of the existence of a defect of the kind mentioned in the section. ]

————————————————-

1998 BLR 221 

ဦးမောင်လွင်ပါ၂ 

             နှင့် 

ဒေါ်ခင်ဝေပါ၂(၎င်း၏အထွေထွေကိုယ်စားလှယ်စာရသူဦးအောင်ဝင်း)

တရားရုံးချုပ်တရားသူကြီးဦးတင်ထွတ်နိုင်ရှေ့တွင်

အမှုတွင်၊တရားရုံးချုပ်ကအောက်ပါအတိုင်းဆုံးဖြတ်သည်-

[ ဆုံးဖြတ်ချက်။  ။ကာလစည်းကမ်းသတ်အက်ဥပဒေပုဒ်မ၉အရစည်းကမ်းသတ်ကာလကိုစတင်ရေတွက်ရမည့်အချိန်ကျရောက်ပြီးနောက်မှတရားစွဲဆိုရန်မစွမ်းဆောင်နိုင်ခြင်းသော်လည်းကောင်း၊တရားစွဲဆိုရန်ဖြစ်နိုင်ခြင်းသော်လည်းကောင်းဖြစ်ပေါ်လာသည်ကိုအကြောင်းပြု၍စည်းကမ်းသတ်ကာလရေတွက်ခြင်းကိုမရပ်စဲစေရဟုပြဌာန်းထားသည်။

စည်းကမ်းသတ်ကာလကိုတကြိမ်ရေတွက်ခွင့်ရလျှင်ရပ်ဆိုင်းထားခွင့်မရှိသည့်သဘောဖြစ်သည်။

တရားမကျင့်ထုံးဥပဒေအမိန့်၂၃၊နည်း၁(၂)အရ၊တရားမမှုတမှုကိုအမှုသစ်စွဲဆိုခွင့်ဖြင့်ရုပ်သိမ်းခွင့်ပြုခြင်းသည်၊ကာလစည်းကမ်းသတ်ရေတွက်မှုကိုရပ်ဆိုင်းခွင့်၊တိုးချဲ့ခွင့်ပြုခြင်းမဟုတ်ပေ။

အမှုသစ်စွဲဆိုလိုလျှင်ကာလစည်းကမ်းသတ်အတွင်းထပ်မံစွဲဆိုနိုင်ရန်အတွက်သာဖြစ်သည်။

သို့ဖြစ်၍ယခင်စွဲဆိုသောတရားမကြီးမှုအမှတ်၆၃/၈၇ကိုရုပ်သိမ်းစဉ်ကတရားလိုစိတ်ဝေဒနာပျောက်ကင်း၍အမှုစွဲဆိုနိုင်သောအခြေအနေပြန်လည်ရရှိပါကတရားစွဲဆိုခွင့်ပြုမည်ဆိုသောစည်းကမ်းချက်ဖြင့်ရုပ်သိမ်းခွင့်ပြုသည်ဟုအမိန့်ချမှတ်ထားစေကာမူ၊ထိုအမိန့်သည်အထက်ဖော်ပြပါဥပဒေပြဌာန်းချက်ကိုလွှမ်းမိုးခွင့်ရှိမည်မဟုတ်သဖြင့်ထိုအမိန့်မှာချမှတ်စဉ်ကပင်ပျက်ပြယ်လျက်ရှိသည်ဟုဆိုရမည်ဖြစ်သည်။ ]

————————————-