1940 RANGOON LAW REPORTS 180 စီရင်ထုံးပါအဆုံးအဖြတ်ကိစ္စ။

ဆရာကြီးဦးမြသင်ကြားပို့ချချက်များ

1940 RANGOON LAW REPORTS. 180 စီရင်ထုံးပါအဆုံးအဖြတ်ကိစ္စ။

1940 RANGOON LAW REPORTS. 180 

LETTERS PATENT APPEAL.

Before Mr. Justice Dunkley, and Mr. Justice Wright.

U RAI GYAW THOO & CO., LTD. 

                   V.

MA HLA U PRU.*

Equivalent citation = A. I. R. 1940 Rangoon 126

အမှုတွင်၊ဗုဒ္ဓဘာသာအယူခံတရားလိုမလှဦးဖြူတို့လင်မယားပိုင်ပစ္စည်းကို၊၎င်း၏ခင်ပွန်းတဦးတည်းကအယူခံတရားပြိုင်ကုမ္ပဏီထံပေါင်ရာမှ၊ထိုကုမ္ပဏီကပေါင်သူခင်ပွန်းနှင့်မယားမလှဦးဖြူတို့အပေါ်အမှုစွဲဆိုသည်။

မယားဖြစ်သူသည်ခင်ပွန်းပေါင်နှံသည့်ကိစ္စကိုသိရှိသည့်အပြင်သဘောလည်းတူသည်ဟု၊မူလတရားရုံးနှင့်ပထမအယူခံတရားရုံးတို့ကကောက်ယူပြီး၊တရားပြိုင်လင်နှင့်မယားအပေါ်အပေါင်ပစ္စည်းကိုရောင်းချရန်ပဏာမအပေါင်ဒီကရီချမှတ်သည်။

သို့သော်တရားလွှတ်တော်တရားမဒုတိယအယူခံမှု၌၊တဦးထိုင်တရားသူကြီးကခင်ပွန်းဖြစ်သူလင်မယားပိုင်ပစ္စည်းကိုပေါင်ကြောင်း၊မယားဖြစ်သူသိကြောင်း၊ထို့ပြင်သဘောတူကြောင်းသက်သေထင်ရှားခြင်းမရှိ၍၊ခင်ပွန်းဖြစ်သူပစ္စည်းပေါင်ခြင်းသည်၊အချင်းဖြစ်ပစ္စည်းတွင်မယား၏အကျိုးခံစားခွင့်အပေါ်တာဝန်တင်ရှိစေခြင်းမရှိဟုဆုံးဖြတ်သည်။

တရားလွှတ်တော်တွင် LETTERS PATENT APPEAL.အဖြစ်ထပ်မံအယူခံဝင်သောအခါ Mr. Justice Dunkley, and Mr. Justice Wright.တို့ပါဝင်သောခုံရုံးကခင်ပွန်းဖြစ်သူပစ္စည်းပေါင်သည့်ကိစ္စကိုမယားဖြစ်သူသိခြင်း၊သဘောတူခြင်းပြဿနာသည်အကြောင်းခြင်းရာပြဿနာဖြစ်သဖြင့်လင်ပေါင်နှံသည်ကိစ္စကိုမလှဦးဖြူသိသည်၊သဘောတူသည်ဟု၊ပထမအယူခံတရားရုံးကဆုံးဖြတ်ခြင်းကို၊တရားမဒုတိယအယူခံတွင်စွက်ဖက်ပြင်ဆင်ခွင့်မရှိကြောင်းကောက်ယူပြီး၊မူလတရားရုံးကလင်မယားနှစ်ဦးစလုံးအပေါ်ချမှတ်သည့်အပေါင်ပဏာမဒီကရီကိုပြန်လည်အတည်ပြုကြောင်းအောက်ပါအတိုင်းသုံးသပ်ဆုံးဖြတ်သည်-

[ Consequently, the inference of fact arising from the respondent's signing the mortgage deed after it had been read and explained to her is that she consented to Sein Pho mortgaging the whole of the property as if he were the sole owner.

U Sein Tun Aung has further urged that the suit on the mortgage was barred by limitation as against the respondent, and he says that, although the question as to whether the payments of interest by Sein Pho were, payments made on behalf of the respondent as her agent is a question of fact, yet this is a question of fact which could be reviewed on second appeal because the finding of the first appellate Court was supported by no evidence whatever. 

On this point the learned District Judge on first appeal said this :

"It should be remembered that the finding that she is bound by this transaction has been arrived at not on the footing that she was a co-executant, but on the footing that she had given her consent to her husband to enter into it, which was subsequently entered into with her full knowledge and that the husband was at all material times manager of the joint family business. Upon proof of this fact, namely, the fact that the husband entered into the mortgage transaction with her knowledge and consent, the husband must of necessity be considered as standing in the position of agent to her at the time of that transaction and always thereafter in respect of or with reference to the debt under or on account of this mortgage transaction."

With this statement of the lawl am bound to say that I am in entire agreement. 

Where a Burmese Buddhist wife consents to her husband mortgaging the joint property as if it were his sole property, then clearly she is holding him out to the mortgagee as her agent, not only in respect of the execution of the mortgage but also in respect of all subsequent transactions in connection with the mortgage.

In my opinion, there were no grounds on which this Court could interfere with the judgment and decree of the District Court passed on first appeal, and the second appeal was wrongly entertained, and the judgment and decree of the District Court ought not to have been reversed.

This appeal is therefore allowed, and the judgment and decree of the Subdivisional Court of Akyab, granting a preliminary mortgage decree against the respondent as well as against her husband Sein Pho, are restored with costs in all Courts.

WRIGHT, J.--I agree with the judgment of my learned brother, but there is one point in connection with U Sein Tun Aung's contention that the suit is barred by limitation on which I should like to comment.

The sole mortgagor was Maung Sein Pho. The respondent, Ma Hla U Pru, was not a mortgagor, and it was not for her to make payments in respect of the mortgage debt. 

It seems to me that this is a complete answer to U Sein Tun Aung's contention that the suit is barred by limitation as against his client because she did not herself make any payments towards the mortgage money and because her husband was not entitled to make payments on her behalf. ]

လင်ချေးယူသောအပေါင်ကြွေးမြီအတွက်မယား၌ကိုယ်တိုင်[ personally]တာဝန်ရှိသည်ဟုစီရင်ထုံးတွင်လုံးဝမဆုံးဖြတ်။

ပဏာမအပေါင်ဒီကရီသည်အပေါင်ပစ္စည်းတွင်မယား၏အကျိုးခံစားခွင့်အပေါ်တွင်လည်းအတည်ဖြစ်သည်ဟုဆုံးဖြတ်ခြင်းဖြစ်သည်။

————————————-