အများကိုကိုယ်စားပြု၍စွဲဆိုသောအမှုနှင့်အမှုရပ်စဲခြင်း

ဆရာကြီးဦးမြသင်ကြားပို့ချချက်များ

အများကိုကိုယ်စားပြု၍စွဲဆိုသောအမှုနှင့်အမှုရပ်စဲခြင်း

———————————-

တဦးသို့မဟုတ်တဦးထက်ပိုသူများကမိမိတို့နှင့်အမှုတွင်အကျိုးတူသက်ဆိုင်ခွင့်ရှိသောသူများကိုယ်စားစွဲဆိုသောအမှုကိုအများကိုကိုယ်စားပြု၍စွဲဆိုသောအမှု[ Representative Suit ]ဟုခေါ်သည်။

သာဓကတရပ်မှာပစ္စည်းလွှဲပြောင်းခြင်းအက်ဥပဒေပုဒ်မ၅၃အရစွဲဆိုသောအမှုဖြစ်သည်။

———————————————

အကျိုးခံစားခွင့်တရပ်တည်းတွင်သက်ဆိုင်သူအားလုံးအတွက်တဦးတယောက်ကတရားစွဲဆိုနိုင်ခြင်းသို့မဟုတ်ခုခံချေပနိုင်ခြင်း။

———————————-

တရားမကျင့်ထုံးဥပဒေအမိန့်၁၊နည်း၈တွင်အောက်ပါအတိုင်းပြဌာန်းထားသည်-

၈။     ။( ၁ )တရားမမှုတမှုတွင်အကျိုးသက်ဆိုင်သူအများအပြားရှိရာ၌၎င်းတို့အနက်တဦးကဖြစ်စေ၊တဦးထက်ပိုသောသူတို့ကဖြစ်စေတရားရုံး၏ခွင့်ပြုချက်ဖြင့်အကျိုးသက်ဆိုင်သူအားလုံးအတွက်၊သို့မဟုတ်ထိုသို့အကျိုးသက်ဆိုင်သူအားလုံး၏အကျိုးငှါတရားစွဲဆိုနိုင်သည်၊သို့မဟုတ်တရားစွဲဆိုခြင်းခံနိုင်သည်၊သို့မဟုတ်ယင်းအမှုတွင်ခုခံချေပနိုင်သည်။ယင်းသို့စွဲဆိုသောအမှု၌အမှုစွဲဆိုထားကြောင်းအကြောင်းကြားစာကိုတရားရုံးကတရားလို၏စရိတ်ဖြင့်ထိုအကျိုးသက်ဆိုင်သူအားလုံးထံသို့အကြောင်းကြားစာလက်ထိလက်ရောက်ချအပ်ခြင်းဖြင့်ဖြစ်စေ၊လူအရေအတွက်များခြင်းကြောင့်သော်လည်းကောင်း၊အခြားအကြောင်းတရပ်ရပ်ကြောင့်သော်လည်းကောင်းလက်ထိလက်ရောက်ချအပ်ရန်အကြောင်းအားလျော်စွာလက်တွေ့မဆောင်မရွက်နိုင်လျှင်ကြော်ငြာခြင်းဖြင့်ဖြစ်စေအမှုတမှုချင်းအလိုက်တရားရုံးကညွှန်ကြားသည့်အတိုင်းအကြောင်းကြားရမည်။

( ၂ )မည်သူမဆို[ Any persons မဟုတ်၊ Any person ဖြစ်သည်။ပုံနှိပ်ရာ၌မှားယွင်းခြင်းဖြစ်နိုင်သည်။တဦးဦးဟုဘာသာပြန်ရန်ဖြစ်သော်လည်းစကားစပ်အရမည်သူမဆိုဟုဘာသာပြန်ခြင်းဖြစ်သည်။ ]မိမိအတွက်ဖြစ်စေ၊မိမိ၏အကျိုးငှါဖြစ်စေနည်းဥပဒေခွဲ( ၁ )အရစွဲဆိုထားသောသို့မဟုတ်ခုခံချေပထားသောအမှု၌မိမိကိုယ်တိုင်အမှုသည်အဖြစ်ပါဝင်ခွင့်ပြုရန်တရားရုံးသို့လျှောက်ထားနိုင်သည်။

——————————-

ဥပဒေသဘော

ယေဘုယျဥပဒေသမှာအမှုတမှုတွင်အကျိုးသက်ဆိုင်ခွင့်ရှိသူအားလုံးအမှုသည်များအဖြစ်ပါဝင်သင့်သည်။သို့မှသာအမှုတွင်အကျုံးဝင်သောအကြောင်းအရာအားလုံးကိုအပြီးသတ်အဆုံးအဖြတ်ပေးနိုင်မည်ဖြစ်ရာယင်းအကြောင်းအရာနှင့်ပတ်သက်၍ထပ်မံတရားဆိုင်ကြခြင်းကိုရှောင်ရှားနိုင်မည်ဖြစ်သည်။

[ I. L. R. (1955) Raj.910 ]

[ မောင်ထွန်းဝ နှင့် မောင်သာကဒိုး၊ 1 L. B. R. 252 ]

——————————

ဤနည်းဥပဒေမှာဤယေဘုယျဥပဒေသ၏ခြွင်းချက်ဖြစ်သည်။ပုဂ္ဂိုလ်အများသည်အမှုတမှုတွင်အလားတူအကျိုးသက်ဆိုင်ခွင့်ရှိကြလျှင်၎င်းတို့အနက်တဦးသို့မဟုတ်တဦးထက်ပိုသူတို့သည်တရားရုံး၏ခွင့်ပြုချက်ဖြင့်အများအတွက်၊ထို့ပြင်ထိုသူများအနေဖြင့်တရားစွဲဆိုနိုင်သည်။သို့မဟုတ်ထိုသူတို့အပေါ်တရားစွဲဆိုနိုင်ကြောင်းဤနည်းဥပဒေတွင်ခွင့်ပြုထားသည်။အကျိုးအကြောင်းအပေါ်တွင်လည်းကောင်း၊သင့်မြတ်သောမူအပေါ်တွင်လည်းကောင်းအခြေခံကာအဆင်ပြေမှု၊အကြောင်းညီညွတ်မှုကိုရှေ့ရှုလျက်ဤနည်းဥပဒေကိုပြဌာန်းထားသည်။တဦးချင်းဖြစ်စေနှစ်ဦးသို့မဟုတ်သုံးဦးစုပေါင်း၍ဖြစ်စေတရားစွဲဆိုပါကကုန်ကျသည့်စရိတ်စက၊တွေ့ကြုံရမည့်ဒုက္ခများကိုရှောင်ရှားနိုင်ရန်လည်းရည်စူးသည်။

[ A. I. R. 1955 Mad. 281 ]

————————————

အမိန့်၁၊နည်း၈၏ရည်ရွယ်ချက်မှာအများနှင့်သက်ဆိုင်သည့်ထရပ်(စ်)ကဲ့သို့သောလူအများအပြားအကျိုးသက်ဆိုင်ခွင့်ရှိကြသည့်အမှုဖြစ်အကြောင်းအရာတရပ်တည်းအပေါ်မလိုအပ်ဘဲအကြိမ်ကြိမ်တရားဖြစ်ကြခြင်းကိုရှောင်ရှားနိုင်ရန်အတွက်ဖြစ်သည်။

[ တော်ပင်အွန် နှင့် တော်ချိန်ချိုင်း၊ 1958 B.L.R.( H.C ) 357 ]

——————————-

ဤနည်းဥပဒေသည်အမှုသည်အရေအတွက်ကိုမခန့်မှန်းနိုင်၍အလွန်များသည့်အမှုများနှင့်သာသက်ဆိုင်သည်မဟုတ်။တသီးပုဂ္ဂလအခွင့်အရေးများနှင့်စပ်လျဉ်း၍တရားဆိုင်ကြသည့်အမှုများနှင့်သာသက်ဆိုင်သည်မဟုတ်၊ပုဂ္ဂိုလ်အများအပြားအကျိုးသက်ဆိုင်ခွင့်ရှိကြပြီးအများနှင့်တဝက်တပျက်သက်ဆိုင်သောအကြောင်းအရာများနှင့်လည်းသက်ဆိုင်သည်။ဤနည်းဥပဒေပါအချက်အလက်များနှင့်ကိုက်ညီလျှင်မည်သည့်အမှုများနှင့်မဆိုသက်ဆိုင်သည်။

[ I.L.R. ( 1952 ) 2 Raj. 900 ]

———————————-

ဤနည်းဥပဒေနှင့်သက်ဆိုင်ရန်အလို့ငှါအောက်ပါအချက်များနှင့်ညီညွတ်ရမည်-

( ၁ )အမှုသည်အရေအတွက်များပြားရမည်။

( ၂ )အမှုတွင်၎င်းတို့၏အကျိုးသက်ဆိုင်ခွင့်တို့သည်တူရမည်။

( ၃ )တရားရုံး၏ခွင့်ပြုချက်ရရှိရမည်။[ မောင်ထွန်းသိန်း နှင့် မောင်ဆင်၊ 12 Ran.670 ]

( ၄ )အမှုတွင်ကိုယ်စားပြုလိုသည့်အမှုသည်များထံအကြောင်းကြားစာပို့ရမည်။

—————————————

အများဆိုင်ရာအခွင့်အရေးနှင့်ပတ်သက်သောအမှုများတွင်တဦးတယောက်တည်းကတရားလိုပြုလုပ်၍တရားစွဲဆိုလျှင်အမိန့်၁၊နည်း၈အရတရားရုံး၏ခွင့်ပြုချက်ရယူခြင်းနှင့်သက်ဆိုင်ရာစိတ်ဝင်စားသူများအားအကြောင်းကြားစာထုတ်ခြင်းစသည်တို့ကိုပြုလုပ်ရန်လိုအပ်ပေသည်။

[ ဦးစံဦး နှင့် ဦးလှမြင့်၊ 1984 B.L.R. 250 ]

————————————

အမှုသည်အသီးသီးသည်တရားစွဲဆိုခွင့်ရှိရမည်။တရားစွဲဆိုခွင့်မရှိသူအားအများကိုယ်စားတရားစွဲဆိုခွင့်မပြုနိုင်။

[ A.I.R. 1947 Mad. 100 ]

————————————-

ဤနည်းဥပဒေအရတရားလိုများကိုကိုယ်စားပြု၍တရားစွဲဆိုနိုင်သည့်နည်းတူတရားပြိုင်များအားကိုယ်စားပြုသူအပေါ်တွင်လည်းစွဲဆိုနိုင်သည်။

[ A.I.R. 1935 Mad. 542 ]

—————————————

သာမန်အားဖြင့်အများကိုကိုယ်စားပြုစွဲဆိုသောအမှုကိုဤနည်းဥပဒေတွင်ပါရှိသောလုပ်ထုံးလုပ်နည်းကိုလိုက်နာစွဲဆိုရန်ဖြစ်သည်။သို့သော်ဆိုင်ရာဥပဒေ၌တဦးတယောက်အားတစုံတခုသောအကြောင်းအရာတွင်အလားတူအကျိုးသက်ဆိုင်ခွင့်ရှိသူများအားကိုယ်စားပြု၍တရားစွဲဆိုခွင့်ပြုထားလျှင်၎င်းသည်ဤနည်းဥပဒေတွင်ပြဌာန်းထားသောလုပ်ထုံးလုပ်နည်းများကိုလိုက်နာခြင်းမပြုဘဲအများကိုကိုယ်စားပြု၍တရားစွဲဆိုနိုင်သည်။

[ A.I.R. 1944 Lah. 220 ]

———————————-

အမှုရပ်စဲခြင်း

အေကမိမိနှင့်အခြားသူများကိုယ်စားစွဲဆိုသောအမှုတွင်ဖြစ်စေ၊အေအပေါ်၎င်းနှင့်အခြားသူများကိုယ်စားစွဲဆိုသောအမှုတွင်ဖြစ်စေ၊အေကွယ်လွန်လျှင်အမှုရပ်စဲသွားခြင်းမရှိ၊ပထမအကြောင်းမှာကိုယ်စားပြုခြင်းခံရသောသူတို့သည်ပုဒ်မ၂(၁၁)၏အဓိပ္ပာယ်အရကွယ်လွန်သွားသူ၏တရားဝင်ကိုယ်စားလှယ်များမဟုတ်၊ထို့ပြင်အမိန့်၂၂၊နည်း၃နှင့်၄သည်၎င်းအမှုနှင့်သက်ဆိုင်ခြင်းမရှိ။

A. I. R. 1929 Madras 451

CURGENVEN, J.

Mahammad and others-Petitioners.

                       V.

Kunhi Kutti Ali and others-Respondents.

Civil Misc. Petns. Nos. 1780 and 2692 of 1928, Decided on 19th September 1928.

—————————-

ဒုတိယအကြောင်းမှာအမှုကိုစီမံဆောင်ရွက်ခွင့်သည်တရားရုံးကတရားစွဲဆိုခွင့်ပြုထားသူ၏လက်ထဲတွင်ရှိသည်မှန်သော်လည်းကိုယ်စားပြုခြင်းခံရသူတို့သည်အမှုတွဲတွင်အမှုသည်အဖြစ်ပါရှိပြီးသည့်သဘောရှိသည်ဖြစ်ရာထိုသူတဦးဦးသည်တရားလိုကွယ်လွန်ပြီးနောက်အမှုကိုဆက်လက်ဆောင်ရွက်နိုင်သည်။

A. I . R. 1917 Madras. 389

SADASIVA AIYAR AND MOORE, JJ.

Ponniathakathoot Parameswarem Munpu and others- Petitioners.

                      V.

Moothedath Mallseri Illath Narayanan Namboodri and another-Opposite Parties.

Civil Revn. Petn. No. 981 of 1915, Decided on 25 January 1916, against order of Dist. Judge, North Malabar, dated 18th October 1915; in Civil Misc. Petn. No. 646 of 1915.

———————————

အမှုကိုဆက်လက်ဆောင်ရွက်ခွင့်ပြုရန်အမိန့်၁၊နည်း၈(၂)အရဖြစ်စေ၊အမိန့်၁၊နည်း၁၀(၂)အရဖြစ်စေ၊လျှောက်ထားရန်ဖြစ်သည်။

A. I. R. 1919 Madras 479

SADASIVA AIYAR AND SPENCER, JJ.

Krishnaswami Iyer-Petitioner-Appellant.

                     V.

Seethalakshmi Ammal and others-Counter-petitioners-Opposite Parties.

Letters Patent Appeal No. 169 of 1917, Decided on 18th September 1918, against judgment of Ayling, J., D/- 2nd October 1917, in Civil Revn. Petn. No. 877 of 1916.

——————-

A. I . R. 1917 Madras. 389

SADASIVA AIYAR AND MOORE, JJ.

Ponniathakathoot Parameswarem Munpu and others- Petitioners.

                      V.

Moothedath Mallseri Illath Narayanan Namboodri and another-Opposite Parties.

Civil Revn. Petn. No. 981 of 1915, Decided on 25 January 1916, against order of Dist. Judge, North Malabar, dated 18th October 1915; in Civil Misc. Petn. No. 646 of 1915.

————————————

ယင်းကိစ္စအတွက်စည်းကမ်းသတ်ကာလမှာကာလစည်းကမ်းသတ်ဥပဒေပထမဇယားအမှတ်စဉ်၁၈၁တွင်ခွင့်ပြုထားသည့်အတိုင်းဖြစ်သည်။

A. I. R. 1931 Madras 590

SUNDARAM CHETTY, J.

Mahomed Kanni Rowther-Petitioner.

                         V.

Naina Mahomed Rowther and another -Respondents.

Civil Revn. Petn. No. 1633 of 1929, Decided on 17th February 1931, against order of Dist. Munsif, Madura, D/- 5th September 1929.

—————————————

အေသည်ဘီအားမိမိနှင့်အခြားသူများကိုယ်စားတရားစွဲဆိုရာဒီကရီရရှိသဖြင့်ဘီကအေအပေါ်အယူခံဆဲတွင်အေကွယ်လွန်သွားပြီး၊၎င်း၏တရားဝင်ကိုယ်စားလှယ်ကိုထည့်သွင်းခြင်းမရှိရုံမျှဖြင့်အမှုရပ်စဲခြင်းမရှိ။

A.I.R. 1919 Lah  273

————————

A. I. R. 1929 Madras 451

CURGENVEN, J.

Mahammad and others-Petitioners.

                       V.

Kunhi Kutti Ali and others-Respondents.

Civil Misc. Petns. Nos. 1780 and 2692 of 1928, Decided on 19th September 1928.

အမှု၌၊အေကမိမိနှင့်အခြားသူများကိုယ်စားစွဲဆိုသောအမှုတွင်ဖြစ်စေ၊အေအပေါ်၎င်းနှင့်အခြားသူများကိုယ်စားစွဲဆိုသောအမှုတွင်ဖြစ်စေ၊အေကွယ်လွန်လျှင်အမှုရပ်စဲသွားခြင်းမရှိ၊ပထမအကြောင်းမှာကိုယ်စားပြုခြင်းခံရသောသူတို့သည်ပုဒ်မ၂(၁၁)၏အဓိပ္ပာယ်အရကွယ်လွန်သွားသူ၏တရားဝင်ကိုယ်စားလှယ်များမဟုတ်၊ထို့ပြင်အမိန့်၂၂၊နည်း၃နှင့်၄သည်၎င်းအမှုနှင့်သက်ဆိုင်ခြင်းမရှိကြောင်းစီရင်ထုံးစာမျက်နှာ-၄၅၁၊ကော်လံ-၂တွင်အောက်ပါအတိုင်းပြဆိုသည်-

[ Under R. 3 (1), O. 22, Civil P. C., where a sole plaintifi dies and the right to sue survives, the Court shall cause the legal representatives of the deceased plaintifi to be made a party; and who is a legal representative is explained in S. 2 (11) of the Code. 

He is the person who in law represents the estate of the deceased person or, in the case of a representative suit, the person on whom the estate devolves.

Now the junior member of a tarwad has no separate estate in the family property. 

He has no more than a right jointly to share in the enjoyment of it, which in practice takes the shape of a right to maintenance. When he dies this right dies with him.

There is thus no question of the devolution of any estate, and for that reason neither the karnavan nor any anandravan cin be substituted as legal representative under these provisions of Civil Procedure Code. ]

———————————-

A. I . R. 1917 Madras. 389

SADASIVA AIYAR AND MOORE, JJ.

Ponniathakathoot Parameswarem Munpu and others- Petitioners.

                      V.

Moothedath Mallseri Illath Narayanan Namboodri and another-Opposite Parties.

Civil Revn. Petn. No. 981 of 1915, Decided on 25 January 1916, against order of Dist. Judge, North Malabar, dated 18th October 1915; in Civil Misc. Petn. No. 646 of 1915.

အမှု၌၊အမှုကိုစီမံဆောင်ရွက်ခွင့်သည်တရားရုံးကတရားစွဲဆိုခွင့်ပြုထားသူ၏လက်ထဲတွင်ရှိသည်မှန်သော်လည်းကိုယ်စားပြုခြင်းခံရသူတို့သည်အမှုတွဲတွင်အမှုသည်အဖြစ်ပါရှိပြီးသည့်သဘောရှိသည်ဖြစ်ရာထိုသူတဦးဦးသည်တရားလိုကွယ်လွန်ပြီးနောက်အမှုကိုဆက်လက်ဆောင်ရွက်နိုင်ကြောင်းစီရင်ထုံးစာမျက်နှာ-၃၉၀၊ကော်လံ-၁တွင်အောက်ပါအတိုင်းဆုံးဖြတ်သည်-

[ Judgment. - We agree with Mr. Bakewell'a J. decision in Varadayya Chetty v. Munusami Chetty (1). (1912) 13 I C 282.

We think (a) that a suit brought under S. 92 Civil P.C., is a representative suit and (b) that the Court has power to add other worshippers as parties, not because they are the legal representatives of the two persons who instituted the suit with the Advocate General's sanction, but because they had become parties to the representative suit as soon as it was brought on behalf of all the worshippers and the Court has power under 0. 1, R. 10, Cl. (2), Civil P. C., to add persons as additional parties

“whose presence may be necessary in order to enable the Court effectually and completely to adjudicate upon the questions involved in the suit.” ]

—————————————-

A. I. R. 1919 Madras 479

SADASIVA AIYAR AND SPENCER, JJ.

Krishnaswami Iyer-Petitioner-Appellant.

                     V.

Seethalakshmi Ammal and others-Counter-petitioners-Opposite Parties.

Letters Patent Appeal No. 169 of 1917, Decided on 18th September 1918, against judgment of Ayling, J., D/- 2nd October 1917, in Civil Revn. Petn. No. 877 of 1916.

အမှု၌၊အမှုကိုဆက်လက်ဆောင်ရွက်ခွင့်ပြုရန်အမိန့်၁၊နည်း၈(၂)အရဖြစ်စေ၊အမိန့်၁၊နည်း၁၀(၂)အရဖြစ်စေ၊လျှောက်ထားရန်ဖြစ်ကြောင်းအောက်ပါအတိုင်းပြဆိုသည်-

[ xxxxxxxxxx namely, that he was already a party to the suit though the conduct of it was in the hands of the first reversioner and that therefore he was entitled to continue the suit after the plaintiff's death. 

Abdur Rahim, J., held in a case reported as Sivagurunatha Chettiar v. Ramaswami Iyengar (2) [ 1912 ] 15 I C 399. that a person who brings a suit on behalf of himself and others having the same interest (after having got permission under 0. 1, R.8 brings what is known as a representative suit, (which I think must be distinguished from suit brought by a plaintiff in a representative capacity, i. e, as executor administrator, guardian or trustee for some other person having the beneficial or legal interest) and the learned Judge seems to think that when such a plaintiff dies, any person who has the same interest and on whose behalf also the suit was brought when he applies for liberty to continue the suit, does not fall within, the definition of legal representative though he has got a right, as a person on whose behalf also the suit was originally brought, to continue the suit on the death of the plaintiff who had till then the conduct of the suit. 

The learned Judge also holds that there is no limi tation at all for an application by such a person to continue the suit. ]

——————————————

A. I. R. 1931 Madras 590

SUNDARAM CHETTY, J.

Mahomed Kanni Rowther-Petitioner.

                         V.

Naina Mahomed Rowther and another -Respondents.

Civil Revn. Petn. No. 1633 of 1929, Decided on 17th February 1931, against order of Dist. Munsif, Madura, D/- 5th September 1929.

အမှု၌၊ယင်းကိစ္စအတွက်စည်းကမ်းသတ်ကာလမှာကာလစည်းကမ်းသတ်ဥပဒေပထမဇယားအမှတ်စဉ်၁၈၁တွင်ခွင့်ပြုထားသည့်အတိုင်းဖြစ်ကြောင်းအောက်ပါအတိုင်းပြဆိုသည်-

[ It is rightly conceded, that in view of the suit being a representative suit, there could be no abatement under O. 22, Civil P. C., by reason of the death of Musafar Rowther.

If the Court had held that the suit abated, that order would be ultra viras.

On the death of Musafar Rowther who filed the suit on behalf of himself and others having the same interest as members of the community, any person on whose behalf also that suit was filed, can apply to the Court to be added as a plaintiff for continuing the suit.

There is no article in the Limitation Act, specifically providing the period of time within which that application should be put in.

The opinion expressed by Abdur Rahim, J., in the case reported in Sivagurunatha Chettiar v. Ramaswamy Iyengar (1), [1912] 15 I.C. 399.seems to be that there is no limit of time for an application under O. 1, R 8. Civil P.C., to be made a party to the suit.

But in the decision of a Division Bench reported in Krishnaswami Iyer v. Seethalakshmi Ammal (2), [1919] 49 I.C. 268 Sadasiva Iyer, J. is of opinion, that the residuary Art. 181, Lim. Act, fixing a period of three years would apply to such an application. It is clear, that even in a representative sult under 0.1, R.8, Civil P.C., any person seeking to be added as a party, on the ground that the person who filed the suit is dead, or has rendered himself unfit to be entrusted with the conduct of the suit, must make an application to the Court for that purpose.

If he is so brought on record, he will be eo nomine the plaintiff, who can continue and conduct the suit.

This being an application for which no special period is provided for, Art. 181 should reasonably apply to it, and I prefer to follow the opinion of Sadasiva lyer, J. 

It is an elementary principle, that a suit should not be dismissed, on the death of a sole plaintiff, till the expiration of the period fixed for his legal representative to come in: vide also Kissen Gopal Karnani v. Sukhal Karnani (3), A.I.R. 1927 Cal. 76=95 I.C. 781=53 Cal..844 for the application of this prin- ciple in a case where the plaintiff was adjudged an insolvent. 

In the present case, after the death of Musafar Rowther, any other member of the community could apply to be added as plaintiff within three years under Art. 181. ]

————————————

INDIAN LAW REPORTS.

LAHORE SERIES. [VOL. I, 582 ( 587 )]

APPELLATE CIVIL.

Before Mr. Justice Broadway and Mr. Justice Abdul Raoof.

UDMI AND OTHERS (DEFENDANTS) - Appellants,

                         versus

HIRA AND OTHERS (PLAINTIFFS) - Respondents.

Civil Appeal No. 1041 of 1916.

1920. July 9.

အမှု၌၊အေသည်ဘီအားမိမိနှင့်အခြားသူများကိုယ်စားတရားစွဲဆိုရာဒီကရီရရှိသဖြင့်ဘီကအေအပေါ်အယူခံဆဲတွင်အေကွယ်လွန်သွားပြီး၊၎င်း၏တရားဝင်ကိုယ်စားလှယ်ကိုထည့်သွင်းခြင်းမရှိရုံမျှဖြင့်အမှုရပ်စဲခြင်းမရှိကြောင်းအောက်ပါအတိုင်းမြွက်ဆိုသည်-

[ Although the suit was treated as having been instituted by the six plaintifts alone yet curiously enough the names of the 393 persons originally mentioned in the heading of the plaint were entered in the heading of the judgment of the first Court, and the same mistake was repeated in the heading of the decree. 

The defendants appealed to the Lower Appellate Court and in the list of parties given in the heading of the memorandum of appeal the names of 52 detendants-appellants were mentioned, and in the list of respondents the names of all the 393 persons were given.

On the date of hearing it was discovered that three of the respondents, namely Sisa, Ballu and Daya had died.

Their legal representatives were not brought on the record within the period of limitation, namely, six months from the dates of their deaths.

Applications had been made beyond time for substitution of names and had been granted ex-parte. 

The Court held that out of the plaintiffs-respondents (Jats), all having common interest in this litigation, Sisa died on the 6th June 1912, Ballu died on the 18th July 1912 and Daya died on the 19th September 1912, and that applications for substitution of their legal representatives were made long after the period of six months fixed and. made the following order :-

" Hence the appeal had abaled (vide P. R. 41 of 1915). I cannot proceed with this appeal which had abated under the law. (vide Order XXII, rule 4, of the Code of Civil Procedure.)"

On the appeal being called tor hearing in this Court: the preliminary objection mentioned above was raised..

The decision in the Full Bench ruling Niranjan Nath v. Afral Hussain (2), 128 P.R. 1916 ( F. B. ) was relied upon in support of this objection. 

In our opinion the decision instead of supporting the contention of the learned Vakil for the respondent goes to show clearly that so far as the facts of this casc are concerned the order impugned is clearly a decrec and is open to an appeal.

The following passage to be found at page 403 of the judgment deals with the precise question, which arises on the facts of this case :—

" When there are two or more plaintiffs, and one of them dies and the right to sue does not survive to the surviving plaintift or plaintiffs alone, and no application to bring the legal representative on the record is made within six months, Order XXII, rule 3. lays down that the suit shall abate so far as the deceased plaintiff is concerned. What is the effect of this partial abatement on the suit of the surviving plaintit or plaintifs? If the suit is of such a nature that it cannot proceed in the absence of the deceased's legal representative the partial abatement will result in the total abatement or dismissal of the suit. Whether the final decision is called an abatement or a dismissal, qun the surviving plaintif or plaintifs, it is manitest that it falls within the definition of term 'decree and is appealable as such "

From the order of the Lower Appellate Court it is manifest that the Court declared the appeal to have abated on the ground that the plaintiffs in whose favour the decree stood had a common interest in the litigation.

Apparently the Court intended to adjudicate that inasmuch as the interest of all the plaintifts was common and the legal representatives of the deceased plaintiffs had not been brought on the record within time the whole appeal had abated. 

Hence in terms of the ruling

"whether the final decision is called an abatement or dismissal ** * * it falls within the definition of the term decree and is appealable as such.

We accordingly hold that the preliminary objection has ro force and must be overruled.

As regards the merits of the appeal we feel no difficulty in giving our decision. 

The three respondents who have been found by the Lower Appellate Court to have died were not among the sir plaintits who had instituted the suit in accordance with the order of Court made under Order 1, rule 8, of the Code of Civil Procedure. 

They were among the persons on behalf of whom these six plaintifis had sued. 

Therefore in fact and in law they were not parties to the suit and their names had unnecessarily been mentioned in the array of the respondents. 

It was, therefore, not necessary for the further progress of the appeal to bring on the record their legal representatives. 

If it was not necessary to bring their legal represertatives on the record the appeal cannot be said to have abated. 

This view is clearly supported by the decision of a Division Bench in Ram Diyal-defendant-appellant v. Mohammad Raju Shah and others- plainiiffs-respondents (1). 46 P.R. 1919.

It is not necessary for us, therefore, to give any further reasoning in support of the view we have taken, for the precise question which arises for decision before us arose before the Division Bench and was fully dealt with and decided by the learned Judges. 

Following the decision of the Division Bench, we hold that the order passed by the Lower Appellate Court was erroneous.

We, therefore, set it aside and remand the case under Order XLI, rule 28, of the Code of Civil Procedure with the direction that the appeal be replaced on its original number in the register of pending appeals and be disposed of accordingly. 

We make no order as to the costs of this appeal.

The other costs will follow the event.

Appeal accepted. ]

—————————————