1940 RANGOON LAW REPORTS 35 စီရင်ထုံးနှင့် 1952 BLR ( S C ) 4 စီရင်ထုံးနှစ်ရပ်အကြောင်း ( ၂ )

 ဆရာကြီးဦးမြသင်ကြားပို့ချချက်များ

1940 RANGOON LAW REPORTS. 35 စီရင်ထုံးနှင့် 1952 BLR ( S C ) 4 စီရင်ထုံးနှစ်ရပ်အကြောင်း ( ၂ ) 

————————————————

စီရင်ထုံးများကိုကိုးကားရာ၌၊ F B[ စုံညီ ] ၊ D B[ ခုံရုံး ]စသည်ဖြင့်ဖော်ပြခြင်းသည်အကြောင်းရှိပါသည်။

တချိန်ကတရားလွှတ်တော်ရုံးထိုင်တရားသူကြီးတဦးသည်၊အခြားတရားသူကြီးတဦးချမှတ်သောစီရင်ထုံး၊စီရင်ချက်နှင့်ကွဲလွဲဆုံးဖြတ်ခွင့်ရှိသဖြင့်၊ထိုသို့သဘောကွဲလွဲသောစီရင်ထုံးအများအပြားရှိသည်။

အောက်ရုံးများအနေဖြင့်၊မိမိမှန်သည်ဟုသဘောရရှိသောစီရင်ထုံးကိုလိုက်နာဆုံးဖြတ်ခွင့်ရှိသည်။ 

1957 BLR ( HC ) 259 စီရင်ထုံးကိုကြည့်ပါ။

တရားလွှတ်တော်ခုံရုံးတရုံးသည်၊အခြားခုံရုံးကဆုံးဖြတ်ထားသောစီရင်ထုံးနှင့်ကွဲလွဲဆုံးဖြတ်ခွင့်မရှိ။

ခုံရုံးတရုံး​၏အဆုံးအဖြတ်မှားယွင်းသည်ဟုယူဆပါက၊နောက်ခုံရုံးသည်မိမိတို့မှားယွင်းသည်ဟုယူဆသောခုံရုံးတရုံး​၏အဆုံးအဖြတ်ကို၊စုံညီခုံရုံးကပြန်လည်စိစစ်အဆုံးအဖြတ်ပေးရန်၊တရားသူကြီးချုပ်ထံတင်ပြခွင့်သာရှိသည်။

သာဓကကို၊ 1937 RLR 375 ( FB )အပါအဝင်၊စီရင်ထုံးများတွင်တွေ့မြင်နိုင်ပါသည်။

ခုံရုံး​၏အဆုံးအဖြတ်ခိုင်ခန့်မှုရှိခြင်းကြောင့်၊သတိမူနိုင်ရန်တကူးတကရှာဖွေဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

ဥပဒေပြဿနာတရပ်ကိုဆုံးဖြတ်ရန်ရှိသည့်အခါ၊ဆိုင်ရာတရားသူကြီးသည်စီရင်ထုံးပေါင်းချုပ်[ ၁ ]မှစ၍နောက်ဆုံးစာအုပ်အထိတွင်၊ယင်းကိစ္စနှင့်စပ်လျဉ်း၍ထုံးသာဓကရှိမရှိရှာသင့်သည်။

ထုံးသာဓကရှိပါလျက်၊မလေ့လာမိ၍မှားယွင်းခြင်းသည်ဖြစ်ကောင်းသောကိစ္စမဟုတ်သည်ကိုသတိချပ်သင့်သည်။

တရားရုံးများတွင်ဆောင်ရွက်ရသည့်လုပ်ငန်းအရပ်ရပ်အတွက်၊လုပ်ထုံးလုပ်နည်းကိုပြဌာန်းနိုင်သည်မဟုတ်၍၊စီရင်ထုံးများကိုလေ့လာခြင်းဖြင့်၊ရှေးအခါကရှေ့နေကြီးများ​၏ဆောင်ရွက်ချက်တို့ကိုအတုခိုးရန်အခွင့်အလမ်းရနိုင်သည်ကိုသတိချပ်ရန်လိုသည်။

ဥပဒေပညာရှင်တို့သည်၊တရားဥပဒေတို့​၏မျက်နှာစာအရပ်ရပ်ကိုဆင်ခြင်တတ်မှသာအဖြေမှန်ရနိုင်သည်ကို၊သတိပြုရန်ဖြစ်သည်။

ဥပဒေအပြောကျယ်သည်မှာအမှန်ဖြစ်ကြောင်း၊စာရေးသူ​၏ဆွေးနွေးချက်များကိုထောက်ရှုပါကကောင်းစွာအကဲခတ်နိုင်သည်။

အလျဉ်းသင့်၍စီရင်ထုံးများပြုစုထုတ်ဝေပုံကိုဆက်လက်ဆွေးနွေးလိုသည်။

၁၉၇၃ခုနှစ်စီရင်ထုံးအထိ၊စီရင်ထုံးများကိုပြုစုထုတ်ဝေသည့်အဖွဲ့တွင်၊တရားလွှတ်တော်၊တရားရုံးချုပ်တရားသူကြီးချုပ်ကဥက္ကဋ္ဌအဖြစ်ဆောင်ရွက်သောအဖွဲ့တွင်၊တရားလွှတ်တော်၊တရားရုံးချုပ်တရားသူကြီးနှစ်ဦး၊နိုင်ငံတော်ရှေ့နေချုပ်၊ဝါရင့်ရှေ့နေနှစ်ဦး၊တရားလွှတ်တော်မော်ကွန်းထိန်း၊စာပြုနှင့်စာတည်းတို့ပါဝင်သောအဖွဲ့ကရွေးချယ်ကြပါသည်။

ထုံးပြုရန်စီရင်ချက်များကိုရွေးချယ်သောစာပြုနှင့်စာတည်းတို့သည်၊ခိုင်ခံ့သောစီရင်ချက်များကိုရွေးချယ်ရန်တာဝန်အရှိဆုံးပုဂ္ဂိုလ်များဖြစ်ကြသည်။

ပရီဗီကောင်စီနှင့်တရားလွှတ်တော်ချုပ်​၏စီရင်ချက်တိုင်းကိုထုံးပြုသည့်အစဉ်အလာရှိခဲ့သည်။

ထုံးပြုနိုင်လောက်အောင်လည်း၊အဆိုပါစီရင်ချက်များမှာခိုင်လုံကြသည်။

[ ၁၉၂၅ ]ခုနှစ်ထုတ်၊ရန်ကုန်အတွဲ[ ၃ ]စီရင်ထုံးတွင်-

ဒေါက်တာဧမောင်[ နောက်ပိုင်း၌တရားလွှတ်တော်တရားသူကြီး ]ကလည်းကောင်း၊

[ ၁၉၅၇ ]ခုနှစ်ထုတ် 1957 BLR စီရင်ထုံးတွင်-

ဒေါက်တာမောင်မောင်[ နောက်ပိုင်း၌တရားရုံးချုပ်တရားသူကြီးချုပ် ]တို့ကလည်းကောင်း၊စာပြုအဖြစ်ဆောင်ရွက်ခဲ့ကြောင်းတွေ့ရသည်။

1947 BLR စီရင်ထုံးများအထိ၊မြန်မာရှေ့နေများစာတည်းအဖြစ်ဆောင်ရွက်ကြသည်ကိုမတွေ့ရ။

စာတည်းများအဖြစ်ဆောင်ရွက်ကြသူများသည်၊ဝါရင့်ရှေ့နေကြီးများဖြစ်ကြသည်။

ခိုင်ခံ့သည်ဟုယူဆကာထုံးပြုခဲ့ပြီးကာမှ၊ထုံးပြုသောအဆုံးအဖြတ်တို့ကိုအယူခံတွင်ပယ်ဖျက်[ Reversed ]လိုက်သည်များလည်းရှိသည်။

တရားလွှတ်တော်၌စွဲဆိုသောမှုလမှုတွင်ချမှတ်သောအဆုံးအဖြတ်ကို၊ 1940 RANGOON LAW REPORTS. 35 အမှု၌၊အယူခံရုံးကပယ်ဖျက်ခဲ့ရာ၊ 1952 BLR ( SC ) 4 အမှုတွင်၊အယူခံတရားရုံး​၏အဆုံးအဖြတ်ကိုပယ်ဖျက်ပြီး၊မူလမှုတွင်ချမှတ်သောအဆုံးအဖြတ်ကိုပြန်လည်အတည်ပြုသည်။

ထိုသို့ပယ်ဖျက်[ Reversed ]သည့်အမှားအယွင်းများမှာနှစ်ရှည်သည်မဟုတ်။

စီရင်ထုံးတရပ်တွင်ပြဆိုသောဥပဒေကိုအခြားအမှုတွင်ပယ်ဖျက်[ Overruled ]သည့်ကိစ္စ၌အမှားသည်အနည်းနှင့်အများသံသရာရှည်တတ်သည်။

အမှားဆုံးဖြတ်သည့်အတွက်အမှုသည်များ​၏နစ်နာမှုကို၊အမှားပြင်သည့်စီရင်ထုံးကကုစားပေးနိုင်ခြင်းမရှိ။

နောက်အမှုသည်များအတွက်သာလျှင်အကျိုးရှိသည်။

[ Reversed ]သို့မဟုတ်[ Overruled ]လုပ်ခြင်းမပြုရသေးသော၊ 1961 BLR ( HC ) 132 အမှုမှာကဲ့သို့မီးသေခြင်းနှင့်သက်ဆိုင်သောအဆုံးအဖြတ်မျိုးလည်းရှိတန်သလောက်ရှိသည်။

ထိုအမှားမျိုးကို[ Overruled ]မလုပ်သေးသ၍အဆိုးသံသရာရှည်နေမည်သာဖြစ်သည်။

အလားတူဥပဒေပြဿနာအကျုံးဝင်သောအမှုမျိုးသည်၊ပြည်ထောင်စုတရားလွှတ်တော်ချုပ်အထိရောက်ရှိလာရာမှ၊ဆိုင်ရာရှေ့နေကတင်ပြအဆုံးအဖြတ်ခံယူတော့မှ၊အမှားကို[ Overruled ]လုပ်ရန်အခွင့်အရေးရမည်ဖြစ်ရာ၊နှစ်ချီ၍ကြာမြင့်ရန်အကြောင်းရှိသည်။

ဤအခြေအနေတွင်၊စီရင်ချက်များကိုထုံးပြုရာ၌မည်မျှတာဝန်ကြီးလေးကြောင်းမြင်သာသည်ဖြစ်၍၊အထူးဂရုဓမ္မပြုရန်လိုအပ်ကြောင်းတင်ပြလိုသည်။

—————————————

1940 RANGOON LAW REPORTS. 35 တွင်ထုံးပြုထားသောစီရင်ချက်ကို၊ 1952 BLR ( SC ) 4 တွင်၊ပယ်ဖျက်[ reversed ]ထားသည်။

ထုံးဖွဲ့ချက်ကိုပယ်ဖျက်ခြင်းမဟုတ်ပါ။

———————————————-

1940 RANGOON LAW REPORTS. 35 ( 53 )

APPELLATE CIVIL.

Before Sir Ernest H. Goodman Roberts, Kt., Chief Justice, and Mr. Justice Braund.

MARIAM BIBI AND ANOTHER

                     V.

C. E. MALIM AND ANOTHER*

1939 May 1. 

အမှုတွင်[ A ]က[ B ]အပေါ်မလျော်ဩဇာသုံး၍[ B ]ထံမှကိုယ်စားလှယ်စာရယူသည်။

ထိုကိုယ်စားလှယ်စာအရ[ A ]သည်[ C ]အကျိုးအတွက်စွန့်လွှတ်စာချုပ်တရပ်ချုပ်ဆိုသည်။

[ B ]ကယင်းစွန့်လွှတ်စာချုပ်ကိုပယ်ဖျက်ပေးရန်စွဲဆိုရာ၊စည်းကမ်းသတ်ကာလကို[ စာချုပ်ချုပ်ဆိုသည့်နေ့မှစ၍ရေတွက်ရမည် ]ဟုအောက်ပါအတိုင်းဆုံးဖြတ်သည်။

[ Held, that although the purdanashin condition of the plaintiffs did not constitute an automatic disability on the part of the plaintiffs in their dealings with their father, yetit was a factor that might be taken into account in considering undue influence. 

Directly after they attained majority their father obtained releases from them. 

His duty in several capacities--parent, executor, and guardian-put him in a dominating position. 

The plaintiffs surrendered to their father for no consideration their right to require a strict account of how their money had been dealt with and of what it consisted, and had no independent means of understanding the accounts. 

S. 16 of the Contract Act therefore applied and the transaction was unconscionable. 

As in England so also in Burma a special relationship of confidence exists between parent and child notwithstanding that the child is actually of age at the time the transaction takes place and the burden was upon the father to show that the powers of attorney and the releases were not obtained by undue influence which on the evidence he failed to discharge.

Archer v. Hudson, 7 Beav. 551; Carpenter v. Heriot, 1 Eden, 338, referred to.

The instruments to be set aside under art. 91 of the Limitation Act in this case were the releases and not the powers of attorney and consequently limitation ran from the date the plaintiffs became aware of the releases.

Method of drawing up a decree in an administration suit indicated. ]

———————————————

1952 BLR ( S C ) 4 ( 10 )

SUPREME COURT.

CASSIM EBRAHIM MALIM (APPELLANT)

                            V.

MARIAM BIBI (a) HAJI BIBI AND OTHERS (RESPONDENTS). *

Present: MR. JUSTICE E MAUNG, MR. JUSTICE THEIN MAUNG and U THAUNG SEIN, J.

1951 Sept. 24. 

စီရင်ထုံးမှာ၊ဟိုက်ကုတ်လွှတ်တော်တရားသူကြီးဦးဘဦးကစစ်ဆေးစီရင်သည့်မူလမှုအဆုံးအဖြတ်ကိုပယ်ဖျက်သော၊ 1940 RANGOON LAW REPORTS. 35 ပါအဆုံးအဖြတ်အပေါ်၊ပရီဗီကောင်စီတွင်တင်သွင်းခဲ့သည့်အယူခံမှုဖြစ်သည်။

ပရီဗီကောင်စီကအဆုံးအဖြတ်မပေးနိုင်မီ၊မြန်မာနိုင်ငံလွတ်လပ်ရေးရသွားသဖြင့်၊ယခင်တရားစီရင်ရေးဥပဒေပုဒ်မ၁၂အရ၊ယခင်တရားလွှတ်တော်ချုပ်ကစီရင်ကာအယူခံတရားရုံး​၏အဆုံးအဖြတ်ကိုပယ်ဖျက်ပြီး၊ဦးဘဦး​၏အဆုံးအဖြတ်ကိုပြန်လည်အတည်ပြုသောအမှုဖြစ်သည်။

စီရင်ချက်စာမျက်နှာ[ ၄ ]မှစ၍[ ၁၀ ]တွင်ဆုံးပါသည်။

စာမျက်နှာများတွင်အများဆုံးစာ[ ၃၅ ]ကြောင်းပါသည်။

1952 BLR ( SC ) 4 အမှု၊စီရင်ထုံးစာမျက်နှာ[ ၁၀ ]တွင်၊တရားလွှတ်တော်ချုပ်တရားဝန်ကြီးဦးဧမောင်ကအောက်ပါအတိုင်းဆုံးဖြတ်သည်-

[ In these circumstances, the judgment of the Appellate Bench cannot be upheld. 

We must and do hold that the plaintiffs are not entitled to rescied the releases executed on their behalf by their attorney and that these releases are binding on them. 

It follows then that the judgment of the Appellate Bench of the High Court must be set aside and that of the trial Judge affirmed.

The appeal is allowed, the judgment of the High Court in appeal is set aside and that of the Original Side of the High Court restored. 

Certain circumstances disclosed in the evidence, in our opinion, render it inequitable to saddle either party with the costs of the other and we direct that the parties bear their own costs throughout. ]

————————————-