1957 BLR ( H C ) 58

ဆရာကြီးဦးမြသင်ကြားပို့ချချက်များ

1968BLR10စီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၁၃၌ကိုးကားသော၊ 

1957 BLR ( H C ) 58 

( The Union of Burma  vs.  U Nyo )( ပြစ်မှု )

အမှုတွင်၊ဦးညိုသည်ဖြူးမြို့နိုင်ငံတော်ကောက်ပဲသီးနှံရောင်းဝယ်ရေးအဖွဲ့​၏အထက်တန်းဆန်အင်စပက်တော်ဖြစ်ပြီး၊ဖြူးမြို့နယ်စပါးဒိုင်တခုတွင်နိုင်ငံတော်ကောက်ပဲသီးနှံရောင်းဝယ်ရေးအဖွဲ့ထံရောင်းချသောစပါးများအတွက်အဖွဲ့ကပေးချေရန်ရှိသည့်စပါးဖိုးငွေများပေးချေရာ၌တင်ပြသောစပါးဝယ်သည့်ဘောက်ချာများတွင်ဖျက်ရာ၊ပြင်ရာများရှိသည်ကိုစစ်ဆေးရန်ပျက်ကွက်သဖြင့်စပါးဖိုးပို၍ပေးမိရာ၌၊ပေါ့ဆသည်ဟုဆိုကာ၊အဂတိလိုက်စားမှုတားမြစ်ရေးအက်ဥပဒေပုဒ်မ၄(၁)(ဃ)/ပုဒ်မ၄(၂)အရတရားလွှတ်တော်ကပြစ်မှုထင်ရှားစီရင်ရာ၌၊စီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၆၁နှင့်၆၂တွင်အောက်ပါအတိုင်းအကြောင်းပြသည်-

" Now , reverting back to the facts of the case I would say that U Nyo had been negligent to the extent that he did not scrutinise properly the voucher , Exhibit စ - ၁ presented by Tun Kyaing before he paid out the sum . It is true that he paid out the very amount written , both in words and figures , on the voucher , but he had overlooked the fact that there had been overwritings or material alterations in respect of the quantity of paddy sold . In any such case a prudent man would have carefully scrutinised the voucher in question and if there be any grounds for suspicion that material alterations had been made in the entries , a cross -check would have been made before paying out the amount . Therefore I would hold that U Nyo was guilty and that the trial Court was correct in entering a conviction under section 4(1)(d)/4(2) of the Suppression of Corruption Act against him . "

မနောကံမြောက်ကျူးလွန်ရန်မလိုဟုဆုံးဖြတ်ထုံးပြုသည့်၊ဦးညိုကျူးလွန်သည်ဆိုသောပြစ်မှုသည်ပြဌာန်းချက်ချင်းမတူသော၊1968BLR10စီရင်ထုံးပါသီးခြားပြစ်မှုအတွက်အဖြေမဖြစ်နိုင်။